De archeologische opgraving heeft sporen aan het licht gebracht die dateren vanaf het einde van de Romeinse periode tot de late middeleeuwen. Twee sporen dateren uit de 5de tot 6de eeuw en wijzen mogelijk op een continuïteit tussen Romeinse en vroegmiddeleeuwse periode. De grootste hoeveelheid dateert uit de vroege middeleeuwen, meer bepaald uit de 7de tot de 9de eeuw (Merovingische periode en Karolingische periode). De archeologische resten wijzen op de aanwezigheid van een vroegmiddeleeuwse nederzetting. Er werden meerdere gebouwplattegronden aangetroffen, waaronder twee hoofdgebouwen. De overige structuren bestonden vermoedelijk uit bijgebouwen. Daarnaast werd een deel van de weg en een vermoedelijk gelijktijdig grafveld aangesneden. De funeraire zone was door middel van een greppel afgebakend en lag ten zuiden van de nederzettingssporen. Er werden 21 inhumatiegraven aangetroffen. Meer dan de helft betrof een containergraf waarbij een houten kist in een grafkuil geplaatst was. Het skelet van de overledenen was in een paar gevallen nog zichtbaar als lijksilhouet of als verpulverd botmateriaal. Er werd slechts in één exemplaar een grafgift aangetroffen. Het vondstmateriaal op de site was eerder schaars, fragmentarisch en verweerd, maar wees op de Merovingische en vooral Karolingische datering van de sporen. De gegevens sluiten deels aan bij de data uit eerdere onderzoeken in de omgeving. Op diverse locaties in en rond het huidige Jabbeke werden al aanwijzingen van vroegmiddeleeuwse nederzettingen aangetroffen. De nieuwe resultaten bevatten echter een grote hoeveelheid informatie rond de vorm en datering van de bewoning. Het grafveld is voor de regio vrijwel uniek voor deze periode.