Aan de hand van het vooronderzoek, waarbij een cluster aan ongedateerde kuilen werd vastgesteld, werd een zone uitgekozen voor een opgraving. 

Aan de zuidelijke zijde van het projectgebied werd een waterput gevonden. Wegens een gebrek aan houten constructiemateriaal en goed dateerbare vondsten uit de gebruiksfasen, is het problematisch om de structuur toe te schrijven aan een bepaalde periode. De aanwezigheid van tegulae in de nazak plaatsen de context grofweg van de Romeinse tijd tot de middeleeuwen. Omwille van het feit dat het spoor zich net op de grens van het opgravingsareaal bevindt, is het zeer aannemelijk dat de kern van de nederzettingscontext waartoe de waterput behoort zich net buiten het projectgebied bevindt. Deze redenering geldt evenzeer voor vermoedelijke paal-/uitbraakkuil in de zuidwestelijke hoek van de werkput. Het spoor wijst op de nabijheid van een bewoningssite uit de Romeinse tijd. De hoofdmoot van alle op de site aangetroffen artefacten zijn gerecupereerd uit de vulling van deze context. 

Uit de wirwar aan greppels en de aanwezigheid van een omheining kan daarnaast een agrarische invulling van de gronden voor een langere periode afgeleid worden. De aanwezigheid van verbrande leem en een grote metaalslak in enkele sporen indiceren bijkomende ambachtelijke activiteiten die los van elkaar zowel in de Romeinse periode als in de volle middeleeuwen hebben plaatsgevonden.

Het middeleeuwse aardewerk uit de vulling van een kuil is al bij al typerend voor landelijke nederzettingen uit de volle middeleeuwen. De datering van het materiaal in de late 11de tot 13de eeuw haakt tevens goed in op de beschikbare historische gegevens die wijzen op bewoning langsheen de Zillebeek in de 13de eeuw. Een laatste bijzonder feit betreft de vondst van een grote schaar aan de rand van de kuil, die getuigt van de aanwezigheid van schapen. Wellicht deed het onderzoeksterrein gedurende deze periode vooral dienst als veehouderij.