Tijdens de vlakdekkende opgraving werden in totaal 251 archeologische sporen aangeduid en beschreven.

De archeologische sporen zijn te interpreteren als bewonings- of nederzettingssporen en kunnen globaal in volgende categorieën opgedeeld worden, nl.: paalkuilen, drenkpoel(?), afvalkuil en overige kuilen. Er zijn tijdens het archeologisch onderzoek in totaal minstens vier hoofgebouwen en vijf spiekers aan het licht gebracht.

Bij de hoofdgebouwen zijn er twee types van gebouwplattegronden te onderscheiden. Een eerste type (H1) is rechthoekig van vorm en opgebouwd uit wandpalen. Een tweede type is het zgn. Alphen-Ekeren met een rij van zwaardere middenstaanders (H2, H3 en H4). Dit gebouwtype komt voor in de late ijzertijd en vroeg-Romeinse periode. Wat de bijgebouwen betreft zijn er vier 4-palige en één 6-palige spieker teruggevonden. De structuren zijn te dateren op de overgang tussen de late ijzertijd en de Vroeg-Romeinse periode. Het vermoeden is dat op de site in een eerste fase gebouw H1 voorkwam (op het einde van de late ijzertijd) en vervangen is door gebouwen H2, H3 en H4 (van het type Alpen-Ekeren) met wellicht eveneens een fasering in de 1ste eeuw na Chr.. Spiekers B3 en B5 zijn vermoedelijk gelijktijdig met gebouw H1.

In totaal werden 138 scherven ingezameld en gedetermineerd. Het schervenmateriaal is in de overgang van de late ijzertijd naar de vroeg-Romeins periode (ca. 1ste eeuw vóór tot 1ste eeuw na Chr.) te dateren. Het gaat daarbij voornamelijk om handgevormde ceramiek, zowel reducerend als oxiderend gebakken. Ook komt onder andere typisch Romeins aardewerk voor, m.n.: Pompejaans rood, Belgische waar (zwart glanzend en Scheldevallei-aardewerk), grijze Lowlands ware, mortaria en kruiken/amforen voor. Daarnaast werd (Romeins) bouwmateriaal in de vorm van bakstenen en dakpannen aangetroffen. De metaaldetectie van zowel het vlak als de storthopen leverde 10 relevante metalen vondsten op.

Verder loopt er dwars over het terrein (van noord naar zuid) een betonnen constructie. Na onderzoek bleek het te gaan om een oude watervang ten dienste van één van de befaamde, grote industriële sites in Willebroek Noord, ‘Den Ammoniak’ uit de 20ste eeuw.