De neogotische kerk en het ommuurd kerkhof zijn sedert 2013 beschermd als monument (4.001/20000/2370.1) en sinds 2009 als vastgesteld bouwkundig erfgoed (ID 42 650).
Bij de archeologische werfbegeleiding werden geen relevante sporen of vondsten aangetroffen. Mogelijk zijn deze wel aanwezig op het terrein maar werden deze binnen het kader van de geplande werken niet aangesneden. Het merendeel van de geplande werken beperkte zich tot recente antropogene lagen waardoor het archeologisch relevante niveau niet bereikt werd. De zones waar dit niveau wel wel bereikt werd bleken archeologisch steriel.
Bron: Genicot L.F., Van Aerschot S., De Crombrugghe A., Sansen H. & Vanhove J. 1971: Inventaris van het cultuurbezit in Vlaanderen, Architectuur, Provincie Brabant, Arrondissement Leuven, Bouwen door de eeuwen heen, 1, 46 Literatuur ()
C.K.:Bouwen1
Beschrijving: De eerste gekende vermelding van de kerk van Binkom dateert uit 1146. Het betreft een akte waarin paus Eugenius III op 15 maart 1146 de schenking bevestigt van de kerk en een aantal goederen te Binkom aan de abdij van Tongerlo. De schenking werd gedaan door Gerard en Wilbert van Binkom. Vermits het om een bevestiging van deze schenking gaat, vond de eigenlijke overdracht waarschijnlijk reeds vroeger plaats. De oorspronkelijke schenkingsakte bleef jammer genoeg niet bewaard. Een halve eeuw later was er echter discussie ontstaan over het eigendomsrecht op de kerk. Abt Salomon van Tongerlo vroeg de paus aan het begin van de 13de eeuw meermaals bescherming van de goederen van de abdij. In 1218 zou de abdij echter het onderspit delven in de kwestie en werd de kerk eigendom van de Hospitaalbroeders van Walsbergen onder Wommersom.
De patroonheilige van de kerk is reeds eeuwenlang Johannes de Doper. Of dit van in het prilste geval zo was, is echter niet te bevestigen. De oudste vermelding van Johannes de Doper als patroonheilige dateert uit 1654. Op dat moment was de commanderij van Binkom eigenaar van de kerk. Johannes de Doper was de heilige van deze orde, die in de 13de eeuw de bouw van de westtoren financierde. Mogelijk kon de commanderij naar aanleiding van deze kostelijke bouwwerken haar patroonheilige opleggen aan de kerk.
Je kan deze pagina citeren als: Inventaris Onroerend Erfgoed 2024: Parochiekerk Sint-Jan-de-Doper [online], https://id.erfgoed.net/waarnemingen/2318 (geraadpleegd op ).