Op basis van de zeer lokale en beperkte opgraving vanuit een wetenschappelijke vraagstelling in 2021 kon een kleine maar zeer belangrijke blik geworpen worden op het nog bewaarde bodemarchief van het Huis van Alijn. Hoewel de bouwgeschiedenis gekend is vanuit archivalische bronnen en de oorsprong teruggaat op een 14de-eeuwse stichting; waren tot op heden nog geen materiële relicten van dit eerste godshuis aangesneden. De 16de-eeuwse (ver)bouwcampagnes bepaalden het uitzicht en de contouren van het godshuis zoals het gekend is vanuit cartografische bronnen en tot op heden is blijven bestaan.

Hoewel het onderzoek zich, vanuit de geplande plaatsing van de torenkraan, toespitste op het funderingsonderzoek van de bestaande kapel, was het vooral de aanwezigheid van een ouder vloerniveau in geritste tegels dat een belangrijke kenniswinst opleverde; niet alleen over de opbouw van de oorspronkelijke site van het 14de-eeuwse godshuis, maar ook over de graad aan bewaring van het nog aanwezige bodemarchief. Het in werkput 1 vastgestelde tuinpakket en de bakstenen en natuurstenen relicten kunnen niet eenduidig vastgepind worden aan een fase voor of na de bouw
van de kapel (1543-1546).

In Werkput 2 werd een zicht verkregen op de fundering van de kapel. De opbouw bestond hoofdzakelijk uit onregelmatige blokken Doornikse kalksteen, met een aandeel bakstenen met een gelijkaardig formaat als de bovenbouw. De onderkant van de fundering kon niet bereikt worden.
Wel konden een aantal versnijdingen in noordelijke richting (volgens de langsgevel van de kapel) opgetekend worden. Alle geregistreerde pakketten in werkput 2 zijn te interpreteren als opvullagen van de funderingssleuf voor de bouw van de kapel. Het beperkte vondstenmateriaal beslaat een brede waaier vanaf de 13de-14de eeuw tot de 17de-18de eeuw.

Door de beperkte afmetingen van de werkput kon geen ruimtelijke afbakening gemaakt worden van de 14de-eeuwse sporen, maar de aanwezigheid is een belangrijke leidraad bij toekomstig onderzoek.