Tijdens het uitgevoerde archeologisch onderzoek werden funderingen van de Sint-Niklaaskerk vrijgelegd. Er werden echter geen funderingen aangetroffen van nog niet gekende bouwfases. De aangetroffen funderingen dateren uit dezelfde periode als de bovenliggende muren. Er werden dus geen oudere funderingen onder de funderingen van de huidige kerk aangetroffen. Het was al geweten dat de huidige kerk was opgebouwd uit verschillende bouwfases. Deze bouwfases waren (deels) nog te zien in de funderingen. Zo waren de funderingen ter hoogte van de uitbreiding van de kerk in 1821 minder diep aanwezig dan de funderingen onder het ouder deel van de kerk. Ook werd ter hoogte van de sacristie een afwijkende fundering aangetroffen aangezien het om een latere toevoeging aan de kerk gaat (gebouwd in de 17e eeuw, maar herbouwd in 1955).
Ook was er een verschil te zien tussen de noordelijke en zuidelijke gevel. Langs de noordelijke gevel zijn reeds in het (recente) verleden funderingswerken uitgevoerd. Zo waren in werkput 1, 2 en 4 onder/langs de steunberen betonnen funderingen aanwezig en was langs deze gevel de bovenkant van de fundering bedekt met teerverf. Langs de zuidelijke gevel waren deze betonnen funderingen en teerverf niet aanwezig. In werkput 6 en 7 werden onder de natuurstenen fundering een funderingslaag aangetroffen, bestaande uit een puinlaag (fragmenten baksteen en natuursteen).