Vlakdekkende archeologische opgraving naar aanleiding van geplande verkaveling.

De site van Ombeekhof levert sporen op die getuigen van een finaalneolithische occupatie in het Gentse. Net als op de andere sites in de regio gaat het om kuilen met een opvallende houtskoollens, waarvoor tot dusver geen overtuigende interpretatie kan worden gegeven.
Daarnaast illustreert de vondst van een Gallo-Romeinse waterput opnieuw de aanwezigheid van rurale bewoningssites ten noordoosten van Gent in deze periode. Resten van een bijhorende gebouwplattegrond werden binnen het vlak niet waargenomen. Wellicht moet de woonkern dan ook (noord)westelijker worden gezocht.
Wellicht uit de 13de tot vroege 14de eeuw dateert een erfafbakening in de vorm van een greppel, waarbinnen een vlechtwerkwaterput en twee schijnbaar geassocieerde kuilen werden vastgesteld. Ook hier situeerde de woonkern zich wellicht ten noordwesten van het onderzoeksterrein. Een botanische analyse op stalen uit de waterput schetst, ondanks de inherente beperkingen en onzekerheden, een beeld op het landschap en het gebruik ervan. Deze resultaten wijzen op vlasakkers, hakvruchtakkers en graslanden. Op de akkers werd ondermeer lijnzaad geteeld en in kleinere moestuinen werd koriander verbouwd. In het wild verzamelde bramen en hazelnoten vulden het dieet aan.
 
Uit de (sub)moderne periode ten slotte dateren diverse sporen van landindeling en -bewerking, die de oriëntatie volgen van de percellering zoals weergegeven op o.m. de Atlas van de Buurtwegen.