Archeologische opgraving in het kader van de afbraak van het voormalige postsorteercentrum en de ontwikkeling van de percelen nabij het station van Antwerpen Berchem.
Op basis van de resultaten uit de opgravingen en de toevalsvondst kan geconcludeerd worden dat het merendeel van de archeologische sporen die binnen het plangebied werden aangetroffen toebehoren aan de Brialmontomwalling (1859-1960). De bouw van de omwalling is immers nefast geweest voor sporen uit oudere historische perioden. Enkel in het westen van het plangebied, tevens een zone waarbinnen een intact bodemprofiel aangetroffen kon worden, bevindt zich een oudere greppelstructuur. Ondanks de greppel geen dateerbare vondsten opleverde, werd deze aan de hand van een cartografische studie gedateerd in de post middeleeuwse periode.
Bron: Baeyens, N. 2019: Archeologische toevalsvondst - Archeologisch onderzoek Berchem Post X, RAAP België - Rapport 208 2014/193 2014/204 Literatuur ()
Beschrijving: De resten van de Brialmontomwalling kunnen onderverdeeld worden in de funderingen van de spoorwegpoortbrug en de funderingen van de zuidelijke zijde en punt van de Caponnière. Van de brug werden een deel van de brugpijlers bewaard. Deze werden allen opgebouwd in rode baksteen, in een regelmatig verband.
De funderingen van het bruggenhoofd werden volledig op getrokken in natuursteen. De lage graad in afwerking aan de oostelijke zijde en de aanwezigheid van een parament aan de westelijke (zichtbare) zijde doet vermoeden dat de muren volgens de 'achter de hand' techniek werden opgebouwd. Aan het zuidelijke bruggenhoofd werd er op enkele plaatsen nog constructie hout aangetroffen. Voor de aanleg van het bruggenhoofd werd er gebruik gemaakt van de overhandse metseltechniek. Dit impliceert dat men de gracht heeft uitgegraven en men de muur is beginnen metselen tegen de aarden wand. Hierdoor komt het metselverband erg slordig over.
Uit de opgraving bleek de Caponnière gefundeerd te zijn op gewelven opgebouwd in rode baksteen, die op hun beurt rusten op ingeheide palen. De zichtbare delen van de vesting werden vervolgens afgewerkt met een natuurstenen parament waarin de funderingsbogen als decoratief element terugkomen.
De Brialmontomwalling heeft vele oude sporen vergraven, waardoor de kennis over het terrein vóór de historische periode niet kon worden achterhaald. Maar ook het bouwwerk zelf werd niet gespaard van latere vergravingen.
