Een archeologisch booronderzoek leverde talrijke vondsten op die wijzen op de lange gebruikshistoriek van het gebied, van de steentijd tot en met de nieuwste tijd. Een proefsleuvenonderzoek toonde aan dat grondsporen bewaard zijn uit de late middeleeuwen en mogelijk ook uit de Romeinse tijd.

Bij vlakdekkende opgraving werden twee parallelle greppels aangetroffen. Deze flankeerden een weg die mogelijk een Romeinse oorsprong kan hebben gehad maar in elk geval in de middeleeuwen in gebruik was. Dit blijkt uit vondstmateriaal dat uit de opvulling van de greppels is verzameld en in de 12e tot 14e eeuw gedateerd kan worden. Een noemenswaardige vondst bij het aardewerk zijn fragmenten van een vuurklok in grijsbakkend aardewerk. Het plangebied heeft daarmee zeer waarschijnlijk aan een verbindingsweg naar Grobbendonk gelegen en in de nabijheid van een nederzetting.

Sporen van gebouwen uit de middeleeuwen, zoals paalsporen van boerderijen of bijgebouwen, ontbreken echter. Wel lagen er verspreid over het terrein verschillende sporen zoals kuilen, greppels en een waterkuil die een agrarische of ambachtelijke functie hebben gehad. Ook lagen over het zuidelijke en oostelijk deel van de opgraving verschillende (clusters van) kuilen verspreid. Enkele daarvan kunnen als houtskoolmeilers geïnterpreteerd worden, maar de functie van de anderen is onduidelijk.

Centraal in het plangebied werd een waterkuil uit de 14e en 15e eeuw aangetroffen. Kenmerkend aan het spoor is de langwerpige, vrij vlakke inloopkuil met een verdiept gedeelte wat vermoedelijk diende als waterreservoir. Gezien de omvang van de kuil is deze waarschijnlijk gebruikt als drenkkuil voor vee.

Het terrein werd in de 13 tot 15e eeuw voor ambachtelijke en/of agrarische activiteiten gebruikt. Er werd houtskool geproduceerd en mogelijk vonden in of nabij het plangebied ook ambachtelijke activiteiten plaats. Houtskoolmeilers en verspreide kuilen met een houtskoolrijke vulling wijzen hierop. De hoeveelheid (restproducten van) bouwmateriaal verspreid over verschillende sporen lijkt te wijzen op het gebruik of mogelijk ook productie van bouwmateriaal. Later in de gebruiksfase (14e – 15e eeuw) lijkt het terrein als weiland en/of akkerland in gebruik te zijn. Dit kan afgeleid worden uit de landschapsreconstructie van botanische monsters uit de drenkkuil. Mogelijk dateren de greppelsystemen ook uit deze periode en heeft men een poging ondernomen om het terrein droger te maken, mogelijk voor agrarisch gebruik.

Ten slotte werd een strook met regelmatig uitgegraven kuilen uit de 19de of 20ste eeuw aangetroffen. Mogelijk werden deze aangelegd in functie van de aanleg of het gebruik van het kanaal. Daarbij kan ook gedacht worden aan verbredings‐ en verdiepingswerken (in 1926), onderhoudswerkzaamheden aan dijken of aan het dempen van het kanaal. Een andere optie is dat ze gegraven zijn voor ijzerertswinning.