Er kan met enige zekerheid worden aangenomen dat vanaf het midden van de 18de eeuw  op de plaats van het onderzoeksgebied geen directe bewoning meer is geweest.

Er werden in totaal  7 sporen aangetroffen op het afgebakende onderzoeksgebied, hiervan konden er slechts 2 geïnterpreteerd worden als paalkuilen. De andere sporen zijn van natuurlijke aard. Omdat we over slechts 2 relevante sporen beschikken en omwille van de beperkte omvang van de opgravingsput, kan hier echter geen onderbouwde interpretatie over gemaakt worden.

Bij voorafgaand proefsleuvenonderzoek op ditzelfde perceel werden er nog andere sporen aangetroffen, die meer zouden kunnen zeggen over het gebruik van dit gebied in het verleden. Ten noorden van de huidige werkput was een evenwijdige proefsleuf getrokken waar enkele sporen aangetroffen werden, die wijzen op de aanwezigheid van witloofoventjes. Deze 'witloofoventjes' werden gebruikt bij de witloofteelt in volle grond en hadden als doel de grondtemperatuur op peil te houden. Een mogelijk ander verwarmingssysteem, dat bestond uit metalen leidingen die warm water verplaatsen, is ten oosten hiervan aangetroffen en volgde een noordwest-zuidoostelijke oriëntatie. Door het klein aantal sporen is het niet mogelijk om af te leiden hoe de afzonderlijke sporen zich onderling verhouden.

Er kan wel worden aangenomen dat de sporen die aangetroffen werden bij het vooronderzoek en geïnterpreteerd zijn als restanten van witloofoventjes, in combinatie met de mogelijke verwarmingselementen die zijn aangetroffen bij de opgravingen d.m.v. metaaldetectie, erop wijzen dat dit gebied lange tijd is ingezet in de witloofteelt. De chronologische situering van deze witloofteelt kon niet met zekerheid bepaald worden, wel lijkt het te gaan over het gebruik van verscheidene technieken om witloof te telen. De tijdens het vooronderzoek aangetroffen sporen van oventjes situeren zich vanaf het einde van de 19^de eeuw. De aangetroffen metalen buizen situeren zich iets later en zijn vermoedelijk restanten van een intensievere teelt aan de hand van thermosifonleidingen. Deze werden vanaf het begin van de 20^ste eeuw gebruikt.

Sporen van witloofteelt zijn in het verleden reeds meermaals aangetroffen te Kampenhout. Kampenhout wordt volgens sommige bronnen dan ook beschouwd als het centrum van de witloofteelt in België.

In de Witloofstraat in Kampenhout werden bij proefsleuvenonderzoek sporen in 2 vlakken aangetroffen. Het eerste vlak zit in het colluvium, het tweede in de top van het BT-horizont. Er werd een schoenfragment dat dateert vanaf de 17de eeuw aangetroffen en enkele ondateerbare aardewerkvondsten.