Net als bij het vooronderzoek is tijdens de opgraving een aantal artefacten uit het mesolithicum verzameld.

De oudste grondsporen zijn een aantal kuilen uit de late ijzertijd, die een aantal kenmerkende aardewerkvormen, slingerkogels en weefgewichten opleverden. Twee spiekers en een klein bijgebouw kunnen eveneens in deze periode thuishoren. Er is waarschijnlijk geen sprake van continuïteit met de Romeinse bewoning. De nederzetting uit deze laatste bestaat uit twaalf tot veertien plattegronden en een van een bijgebouw. De huizen behoren tot drie typen die elkaar min of meer in tijd hebben opgevolgd: tweebeukige Alphen-Ekeren huizen, hetzelfde soort huizen waarbij een middenstijl was vervangen door zware stijlen in de wand en gebouwen waar dat bij alle middenstijlen was gebeurd, behalve die in de korte wanden. De nederzetting heeft betrekkelijk weinig vondstmateriaal opgeleverd en dateren is daarom moeilijk. Vroeg aardewerk als terra nigra en kurkurn, alsmede een knoopfibula, wijzen op een aanvang in het begin van de 1ste eeuw n.Chr. Het hout van de enige gevonden waterput dateert na 67 n.Chr. Aardewerk uit de drie verdiepte stallen dateert in de late 2de of 3de eeuw n.Chr. Waarschijnlijk heeft de nederzetting bestaan tot ca. 270 n.Chr., zoals de meeste andere rurale sites in het Maas-Demer-Scheldegebied. Haacht is de eerste compleet opgegraven rurale nederzetting van Vlaams-Brabant en heeft het aantal complete huisplattegronden in de provincie meer dan verdubbeld. De site lijkt qua uitleg op de nederzettingen in het Maas-Demer-Scheldegebied, maar heeft iets minder plattegronden opgeleverd dan gebruikelijk (12 i.p.v. 20). Misschien is er een overeenkomst met de houtbouwnederzettingen die tussen de villa's van het lossgebied, 2 km naar het zuiden, moeten hebben gelegen.

Sporen van na de Romeinse tijd zijn een vroegmiddeleeuws gebouwtje, alsmede enkele paalkuilen en een geïsoleerd gelegen waterput (1034/1035 na Chr.) uit de Volle Middeleeuwen. Er is niets van een militair kamp uit de 18de eeuw aangetroffen, de vermeende sporen daarvan hangen eerder met agrarische activiteiten samen. Enkele karrensporen en perceelgreppels tenslotte, dateren uit de afgelopen 300-400 jaar.