Gedurende de veldkartering zijn in het onderzoeksgebied zesentwintig metaalvondsten aangetroffen. Het gaat om drie musketkogels, vier munten, vier stukjes beslag, drie WO II kogels, twee recente knopen, één loden gewicht, drie zegelloodjes, één metaalslak, twee fragmenten van een sieraad, één ring van een landbouwvoertuig, één ring mogelijk te linken aan een paardentuig en een deel van een koeienbel. De metaalvondsten zijn niet van die aard dat de vraagstelling, onderzoeksstrategie of onderzoeksmethode van de volgende onderzoeksfasen bijgestuurd dient te worden.

Het proefsleuvenonderzoek bevestigde de bodemkundige gegevens van het landschappelijk bodemonderzoek. Er kwamen in totaal 5 sporen aan het licht. Deze wezen op veldbranden of de mogelijke aanwezigheid van baksteenovens. Eén spoor was een waterput, die in de twintigste eeuw in gebruik was. Op de topografische kaarten van 1939 en 1969 is vlakbij de locatie van de waterput immers een bijgebouw geprojecteerd. Naar alle waarschijnlijkheid hoort de waterput bij dit gebouw, die op de topografische kaart van 1981 al weer verdwenen is. Daarnaast werd ook een rechthoekige verbrandingskuil geregistreerd, waarin geen vondstmateriaal werd aangetroffen. De verbrandingskuil kan mogelijk gelinkt worden aan één van de twee Slagen van Neerwinden, maar kan ook ouder of jonger zijn.

Het grootste deel van het terrein is vergraven geweest aan het eind van de negentiende eeuw of het begin van de twintigste eeuw. Mogelijke sporen of vondsten die te relateren zijn aan de Eerste of de Tweede Slag van Neerwinden of oudere sporen zijn op de meeste delen van het onderzoeksgebied dus reeds vergraven.

Op de locatie waar de oorspronkelijke bodem wel nog deels bewaard was, werden twee kijkvensters aangelegd. Hieruit kwam slechts één spoor. Bovendien is geen enkele metaalvondst uit het proefsleuvenonderzoek te relateren aan de Eerste of de Tweede Slag van Neerwinden.