Tijdens de terreinevaluatie werden 14 sporen geregistreerd waarvan 7 als greppel werden geïnterpreteerd en 4 als kuil. Daarnaast werden verschillende drainagebuizen aangetroffen evenals 2 recente verstoringen.

Spoor 1, 2 en 3 werden aangetroffen in het noordelijke deel van sleuf 1. Het betreffen ondiepe restanten van respectievelijk 0,49 x 0,26m, 2 x 0,45m en 3,2 x 0,22m op mogelijk behorende tot eenzelfde greppel. In spoor 2 werd een loden schrapnelbolletje (WO1) aangetroffen dat voor deze greppelfragmenten een vrij recente datering post quem impliceert. De mogelijkheid dat deze sporen zouden behoren tot een primitief uitgevoerde loopgraaf werd overwogen maar dit kon op basis van de vaststellingen niet verder worden gestaafd. De datering voor deze greppels is nieuwste tijd. Iets ten zuidwesten van spoor 1-2-3 bevond zich een vrij duidelijke greppel, spoor 5, die als geoxideerd spoor in een gereduceerde moederbodem zichtbaar was. Deze kon over een lengte van 16,3m in de sleuf gevolgd worden en had een licht onregelmatig verloop en een breedte van ongeveer 0,7m. In deze greppel werd een verweerde wandscherf aangetroffen van een gedraaid en gereduceerd recipiënt. De datering hiervan is postmiddeleeuws maar ook hier is deze datering eerder als post quem te beschouwen. Gezien de verweerde staat en het feit dat in de rest van de greppel geen vondsten werden aangetroffen gaat het vermoedelijk om residueel materiaal. Spoor 4 betrof een kuil van 0,67 x 0,47m die spoor 5 oversneed. Deze kuil is net zoals spoor 5 te dateren in de nieuwe/nieuwste tijd.

Spoor 11 betrof het spoor met het hoogste archeologisch potentieel. Dit spoor werd door middel van een kijkvenster verder vrij gelegd in het vlak. In het kijkvenster bleek deze greppel echter te eindigen waardoor deze over een lengte van 9,92m kon worden geregistreerd. De maximale breedte bedroeg 2,1m. Bij het aanleggen van de proefsleuf en het kijkvenster werden wandscherven aangetroffen van handgemaakt aardewerk. Het gaat om 10 handgevormde gereduceerd gebakken wandfragmenten met een geoxideerde buitenkant. Opvallend is dat het gaat om een vrij dun baksel van 6mm dik. De verschraling is vrij grof en bestaat uit gereduceerde aardewerkfragmenten. De geoxideerde buitenkant is met subtiele kamstreken afgewerkt.De vorming van dit spoor, antropogeen of natuurlijk kan bijgevolg gedateerd worden in de metaaltijden of Romeinse periode.