Tijdens de terreinevaluatie zijn 6 sporen geregistreerd, enkele greppels en kuilen. Uit de spoorvullingen werd weinig vondstmateriaal verzameld, namelijk enkele scherven aardewerk. Ze dateren de sporen in de late middeleeuwen en de nieuwe tijd. Een ander dateringselement vormt de oriëntatie van de greppels. Behoudens S1 blijken de greppels allen georiënteerd op de kavelverdeling zoals beschreven op de Ferrariskaart en de Atlas der Buurtwegen. Mogelijk dienen de vastgestelde greppels dus geassocieerd met deze late 18de-eeuwse en 19de-eeuwse landinrichting en is het weinige vondstmateriaal veeleer residueel.

Enkele recente verstoringen bestaan uit bodemsporen die verband houden met de subrecente boerderij die is gedocumenteerd sinds de 19de eeuw in de Atlas der Buurtwegen en op latere luchtfoto’s. Op de locatie van het hoofdgebouw uit circa 1840 zijn nog muurfunderingen en twee overwelfde mestkelders vastgesteld. Net ten oosten daarvan zijn ook vloerresten van een jongere uitbouw gevonden. Elders in het plangebied gaat het om omgewoelde zones.

Er werden in totaal 10 fragmenten aardewerk verzameld. Het gaat in alle gevallen om kleine fragmenten die verspreid over het volledige plangebied voorkomen. Het oxiderend gebakken aardewerk vormt met 8 items de omvangrijkste vondstcategorie. De rode geglazuurde scherven zijn algemeen te dateren vanaf de 13de eeuw. Overige vaatwerkcategorieën zijn vertegenwoordigd met 1 klein wandscherfje steengoed en een grijze wandscherf.