In de Mgr. Van Waeyenberghlaan werden bij infrastructuurwerken keldervloeren en -muren aangetroffen. Deze kelders behoorden toe aan de bebouwing die zich hier bevond tussen 1891 en 1970. In 1970 werd de Mgr. Van Waeyenberghlaan verbreed tot zijn huidige breedte en verdween de bebouwing. De keldermuren werden opgebouwd uit hergebruikt bouwmateriaal. Het opvallendste hergebruikt element betrof een kalkstenen paaltje. In het kader van de geplande werken is het onmogelijk om de keldermuren en keldervloeren binnen de contouren van de werkput te bewaren.
Bron: JANSEN I. (red.) 2023: Verslagen van archeologische toevalsvondsten uit 2020 waar geen verder onderzoek nodig of mogelijk was, Onderzoeksrapporten agentschap Onroerend Erfgoed 255, Brussel. Literatuur ()
Beschrijving: Deze kelders behoorden toe aan de bebouwing die zich hier bevond tussen 1891 en 1970. In 1970 werd de Mgr. Van Waeyenberghlaan verbreed tot zijn huidige breedte en verdween de bebouwing. De keldermuren werden opgebouwd uit hergebruikt bouwmateriaal. Het opvallendste hergebruikt element betrof een kalkstenen paaltje.
Je kan deze pagina citeren als: Inventaris Onroerend Erfgoed 2024: Monseigneur Van Waeyenberghlaan 11 [online], https://id.erfgoed.net/waarnemingen/980454 (geraadpleegd op ).