Algemeen

Naar aanleiding van een geplande verkaveling werd het projectgebied aan een archeologisch vooronderzoek onderworpen. Om de aanwezigheid van een steentijdsite al dan niet te kunnen uitsluiten werd in een eerste fase een landschappelijk booronderzoek uitgevoerd. Het potentieel op de aanwezigheid van een steentijdsite leek minimaal zodat meteen overgegaan werd tot een proefsleuvenonderzoek. In de 4 sleuven en de 2 kijkvensters werden verspreid over het terrein 22 sporen geregistreerd, waarvan 12 paalsporen, vijf kuilen, twee greppels, een verstoring en een natuurlijk spoor. Verschillende van de vastgestelde paalsporen lijken deel uit te maken van gebouwstructuren. Eén van deze structuren betreft een spieker. Het aardewerk dat is aangetroffen en geïnterpreteerd werd als Eifelwaar (2de tot 3de eeuw na Chr.), doet een datering van de sporen vermoeden in de Romeinse tijd. Twee sporen, een kuil en een verstoring, zijn eerder te plaatsen in de nieuwe of nieuwste tijd. Een vlakdekkende opgraving was aangewezen.

De archeologische opgraving heeft nieuwe inzichten opgeleverd en kan de resultaten van het vooronderzoek verder bijstellen. Bij de uitgevoerde opgraving werden bewoningssporen vastgesteld uit de midden- of de late ijzertijd, de midden-Romeinse tijd, sporen uit de nieuwe en/of nieuwste tijd en recente verstoringen.

Midden - late ijzertijd

De bewoningssporen uit de midden- of late ijzertijd bevinden zich in het noordoosten van het onderzoeksgebied. Sporen uit de metaaltijden zijn in de (nabije) omgeving van het onderzoeksgebied nog niet aangetroffen. Het aangetroffen bijgebouw ter hoogte van het onderzoeksgebied dat thuishoort in de midden- of de late ijzertijd werpt hier dan ook voor het eerst licht op. Enkele stalen uit de paalsporen geven een datering tussen de midden en late ijzertijd.

Romeinse periode

Het aangetroffen erf uit de midden-Romeinse tijd omvat een woonstalgebouw, drie spiekers en een greppel die het erf afbakent, naast enkele kuilen. Het erf strekt zich verder uit buiten het onderzoeksgebied.

Het gedeeltelijk binnen het onderzoeksgebied gelegen noordoost-zuidwest georiënteerd woonstalgebouw betreft het door W. De Clercq gedefinieerde gebouwtype IIC: een ‘éénschepig gebouw met kruisvormig verspreide krachtenverdeling en drie traveeën’. Dit gebouwtype wordt gedateerd vanaf de Flavische tijd tot het midden en de late 2de eeuw. Opvallend zijn de zeer grote paalkuilen van het Romeinse woonstalgebouw, die tot 1,70 m onder het aangelegde archeologische vlak reiken. De sporen hebben aan het vlak afmetingen van maximaal 2,10 m bij maximaal 1,45 m.

Nieuwe tot nieuwste tijd

Binnen het onderzoeksgebied komen enkele paalsporen en kuilen voor die een zeer duidelijke aflijning hebben en een niet-uitgeloogde vulling. De vulling wijkt af ten opzichte van de eerder beschreven paalsporen. Deze sporen kunnen dateren vanaf de nieuwe tijd.