Onderzoek op een lineair tracé in het kader van de aanleg van een DWA-leiding in de tuinen van de Buizemonststraat aansluitend op een pompstation met een persleiding naar de Molenstraat.

In de noordelijke zone werden op een dieper niveau duidelijke dempingspakketten van de vroegere stadsgracht geraakt. De beschikbare historische informatie, die deze demping omstreeks het einde van de 17de eeuw plaatst, bleek correct te zijn. De datering kon bevestigd worden door het aardewerk dat aanwezig was in deze lagen. In een van de pakketten werden tevens restanten van het wallichaam en de stadsmuur aangetroffen, een bewijs dat de stadsmuur (ten minste deels) op een zelfde moment werd afgebroken als de gracht gedempt werd. Na de demping van de gracht werden vermoedelijk eerst in de 19de en later in de 20ste eeuw rioleringen aangelegd binnen hetzelfde tracé. De meest recente van deze twee bleek nog in werking bij aanvang van het onderzoek.

In de zone ten zuiden van de stadsgracht werd in verschillende kleinere werkputten telkens slechts één archeologisch niveau geregistreerd, namelijk ongeveer 1,5m onder het maaiveld indien de moederbodem niet werd aangetroffen. Als deze hoger werd aangesneden lag het archeologische
niveau hoger. Op dit niveau werden in twee kleinere werkputten delen van sporen aangetroffen. De meeste van deze sporen konden echter, door de smalte van de sleuf, niet geduid worden. Bovenop de moederbodem waren enkel ophogingspakketten aanwezig. Deze hadden zeer vaak een bruine tot grijsbruine kleur en bevatten voornamelijk kleinere tot grote puinfragmenten van baksteen en mortel.