De aangetroffen sporen op de site kunnen op basis van de vondsten, de stratigrafie en hun bouwwijze tussen de 12e en de 20e eeuw gedateerd worden. De voormalige recente bebouwing zorgde lokaal voor een sterke verstoring van zowel het 19de-eeuwse als het laatmiddeleeuwse niveau, waardoor het beeld uit de opgraving soms vrij versnipperd was. 

De oudste sporen, twee greppels, kunnen op basis van het aardewerk in de 12e eeuw gedateerd worden. Vermoedelijk werden deze greppels gegraven als ontwateringsgreppels voor het natte gebied langsheen de Voer.

Uit de 13e eeuw werden enkele ontginningskuilen en afvalkuilen met artisanaal afval aangetroffen. Uit deze periode dateert ook een ovenstructuur. In de profielen van één van de werkputten werden ook restanten van lemen vloeren aangetroffen, die mogelijk tot de late middeleeuwen behoren. Tijdens het vooronderzoek werd ook een deel van een centrale haard aangesneden. Helaas kon dit stuk van de proefsleuven door sterke wateroverlast niet onderzocht worden. Eén van de kuilen werd bemonsterd en onderzocht voor botanische macroresten. De combinatie van soorten die is aangetroffen in het geanalyseerde monster impliceert dat de bodem van de opgravingslocatie ten tijde van de 13de eeuw vochtig en voedselrijk moet zijn geweest. De meeste soorten komen voor in pioniersvegetaties, graslanden en ruigten, wat aangeeft dat het waarschijnlijk een open landschap is geweest. De enige soorten van bossen en struwelen die zijn gevonden, zijn soorten die gebruikt werden voor consumptie, zoals peer, aardbei en vlier. 

In verschillende dempings- dan wel aanplempingslagen van de Kapucijnenvoer werd aardewerk gevonden dat in de 14e -15e eeuw moet gedateerd worden. Wellicht werd de Kapucijnenvoer in deze periode meer gekanaliseerd om zo meer bebouwbare grond te verkrijgen.

Verstening van de vakwerkbouwwoningen kon enkel aangetoond worden in werkput 1. Hier werd een tegelvloer aangetroffen die bovenop de gedempte/aangeplempte Kapucijnenvoer aangelegd werd, deze dateert vermoedelijk uit de 15de- 16de eeuw. Helaas was deze bouwfase zeer sterk verstoord door de 18de en 19de eeuwse bouwfasen. 

Uit de 16de eeuw dateren twee grote houten kuipen, waarvan één op basis van dendrochronologie op het einde van de 16e eeuw gedateerd kon worden. Deze zijn wellicht te relateren aan de aanwezigheid van een brouwerij in deze periode. Op basis van de historische gegevens was reeds geweten dat de omgeving gekend was voor zijn vele brouwerijen. 

In de 18de eeuw werd een nieuwe molen over de Voer gebouwd. Hiervan werden twee funderingsmuren teruggevonden. Deze komen ongeveer overeen met de gebouwen zoals deze op de historische kaarten getekend staan. 

In de loop van de tweede helft van de 19e eeuw werd de Voer overwelfd, waarna de Voermolen werd afgebroken. Daarna werden nieuwe woningen opgericht worden op de terreinen. Hiervan werden funderingen, een kelder en beer- en waterputten, en resten van een met kasseien afgewerkte binnenkoer teruggevonden.