De vlakdekkende opgraving uitgevoerd naar aanleiding van een nieuwbouwproject, heeft bewoningssporen opgeleverd uit de volle en late middeleeuwen en uit de 18e eeuw. Uit de volle middeleeuwen tot de eerste helft van de 13de eeuw dateren een greppel, paalkuilen, een boomstamwaterput (jonger dan de paalkuilen) en greppels uit de overgang van de 12de tot 13de eeuw. Deze sporen zijn geïnterpreteerd als bewoningssporen, erfafsluitingen en -indelingen. Er zijn geen plattegronden waargenomen, wellicht gaat het om de infrastructuur van een achtererf van een boerderij (die buiten het opgravingsvlak lag). Bovendien is de vindplaats sterk verstoord zodus geen ruimtelijk inzicht op de site verkregen werd. Stalen voor pollenanalyse en macrorestenonderzoek uit de waterput tonen een vrij open tot halfopen landschap terwijl de pollen van granen (rogge, gerst/tarwe-type en granen-type) en akkeronkruiden wijzen op beakkering in de nabijheid, en resten van biet en mogelijk erwt wijzen op de aanwezigheid van een tuin nabij. De macroresten van peer (en mogelijk appel) wijzen ook op fruitbomen op het erf. Hazelnoten en bramen groeiden wellicht in de nabijheid van het erf. De boomstamwaterput is vanwege de onmogelijke dendrodatering, gedateerd met 14C tussen 1022 en 1155 AD. 2 OSL-dateringen op de meerfasige plaggenbodem resulteren in een datering van de Ap2 tussen 1844 en 1914 en van de Ap3 tussen 1384 en 1474. De vondsten zijn voornamelijk afkomstig uit de waterput en zijn duidelijk volmiddeleeuws. Uit de 18de eeuw dateren een perceelsindeling en karrensporen.