Bij deze vlakdekkende opgraving werden sporen en vondsten uit verschillende periodes aangetroffen.

Losse vondsten wijzen op aanwezigheid van de mens in de prehistorie, meer bepaald vanaf het neolithicum.

De vroegste occupatiefase dateert in de metaaltijden. Eén diepe afvalkuil met honderden scherven dateert uit de 5de eeuw v.Chr.

Verspreid over het plangebied bevonden zich (paal)kuilen met handgevormd aardewerk, dat ruim gedateerd werd in de metaaltijden of Romeinse periode. Twee bijgebouwtjes horen thuis in deze periodes. Deze sporen, samen met andere waarnemingen uit de metaaltijden in de omgeving van Huise en Kruishoutem wijzen erop dat deze regio tijdens de metaaltijden in cultuur is genomen

De tweede occupatieperiode dateert uit de Romeinse tijd, meer bepaald in de 1ste eeuw n. Chr. Het gaat om een landelijke nederzetting met bijhorend grafveldje. De bewoning bestaat uit twee niet gelijktijdige hoofdgebouwen waarvan het oudste een variant is op een Alphen-Ekeren type en gedateerd kan worden in de Claudische periode. (41-54 na Chr.) en het tweede een éénschepig gebouw is met kruisvormig verspreide krachtenverdeling en drie traveeën (De Clercq type IIC). De 2 bijgebouwtjes kunnen niet nader gedateerd worden. Deze bewoning sluit aan bij een andere nederzetting (Kruishoutemsesteenweg) en aanwijzingen voor een Romeinse villa (kuil met oa. fragmenten van muurschilderingen)

Het kleine grafveldje bestond uit vier brandrestengraven. In alle graven werden giften teruggevonden, waaronder een terra sigillatabord en handgevormde (kook)potten. De brandrestengraven uit de opgraving sluiten aan bij het begravingsritueel in het Menapische gebied tijdens de Romeinse periode, waarbij de doden werden gecremeerd op een brandstapel waarna de houtskoolresten, het bot en grafgiften in een kuil werden bijgezet. Steeds vaker wordt opgemerkt dat (delen van) verbrande handgevormde (kook)potten voorkomen in de graven. Dit was ook het geval in twee graven op de site van de Driesstraat. Vaak zijn ze zeer broos waardoor ze tijdens de opgraving verloren gaan. Vermoedelijk wijzen ze op een ritueel waarbij een handgemaakte (kook)pot, mogelijk met voedseloffergaven werd meegegeven op de brandstapel. Aan de Maldegemsestraat werden ook reeds brandrestengraven aangetroffen.

Een vroegmiddeleeuws graf met gesp werd midden van de cluster met oudere Romeinse brandrestengraven aangelegd. Ook verspreid Merovingisch aardewerk in het onderzoeksgebied sluit aan bij verschillende waarnemingen van Merovingische nederzettingssporen in de regio, bijvoorbeeld Kerkhove, Kruishouten  en Semmerzake. Deze duiden op verspreide Merovingische bewoning in de zuidelijke leem- en zandleemstreek. In Kruishoutem-Kapellekouter en in Asper, elk op ongeveer 5 km respectievelijk ten westen en oosten van het plangebied is een middeleeuws grafveld gevonden met vroegmiddeleeuwse graven. In Asper werd een Romeins en Merovingisch grafveld aangetroffen (CAI ID 503098). In Kruishoutem – Kappellekouter werd een middeleeuws grafveld gevonden, met een continuïteit vanaf de Merovingische periode tot de late middeleeuwen.

Voor de late middeleeuwen is wel meer informatie beschikbaar voor het plangebied. Het sporenbestand bestond uit een aantal verspreide kuilen en een systeem van aansluitende en elkaar oversnijdende greppels. Dit, samen met het aardewerk, wijst op een gebruik van het plangebied in een landelijke context waar in de late middeleeuwen artisanale en huishoudelijke activiteiten plaatsvonden.

Ter hoogte van werkput 6 wijzen historische kaarten op een boerderij met een kern die minstens teruggaat tot de 18de eeuw. Tijdens de opgraving werden vloeren en muurresten teruggevonden die dit bevestigen. De boerderij die afgebroken werd bij de werken is door latere herbouwingen tot stand gekomen, met dezelfde inplanting als zijn 18de-19de-eeuwse voorgangers. De gevonden muur- en vloerresten behoren tot oudere fasen, waarbij in het zuiden van het hoofdgebouw ook een bijgebouw stond.