Naar aanleiding van een nieuwbouw met ondergrondse parkeergarage werd een werfbegeleiding uitgevoerd die inzicht verschafte in het gebruik en de indeling van het achtererf van de woning tijdens de late middeleeuwen en de nieuwe tijd. Het gebouw in kwestie is gelegen net buiten13de-eeuwse middeleeuwse vesten maar centraal binnen 16^de-eeuwse Spaanse omwalling. De bouwgeschiedenis gaat terug tot 15^de eeuw waarna meerdere verbouwingen volgden. Op historische kaarten aangeduid als langshuis met erachter een tuin. De werfbegeleiding werd uitgevoerd tijdens de graafwerken aan de achterzijde van de woning (voorzijde grondig verstoord door betonnen kelders). Rond het begin van de late middeleeuwen (ca 1300)  werd een houten opslagplaats/schuur met zware palen gebouwd. Een van de paalkuilen bevatte veel organisch materiaal waarop een pollenanalyse werd uitgevoerd. Deze wees op de aanwezigheid van cultuurgewassen en akkeronkruiden (korenbloem!). Ook het nog goed bewaarde bodemprofiel met een akkerlaag bevestigt dat de situatie net buiten de stadsmuren nog zeer landelijk was. Rond de 15de/16de eeuw werd het houten gebouw gesloopt waarbij de paalkuilen opgevuld werden met consumptieafval (keuken- en tafelwaar, dierlijk bot, vis en schaaldieren). Uit dezelfde periode dateren vermoedelijke enkele zandwinningskuilen. Tijdens de 16de/17de eeuw werden 3 overwelfde kelders met beerputten gebouwd. Een bakstenen afvalput en een grote afvalkuil op het erf achter de huizen bevatten veel aardewerk, glas, bot en bewerkt bot, wat getuigt van een gegoede burgerij. Vanaf de 18de eeuw tot heden vonden vele verbouwingen plaats die een diepgaande verstoring aan de straatkant van de huizen veroorzaakten (diepe betonnen kelders). Op basis van de materiële cultuur en  het paleo-ecologisch onderzoek is de evolutie zichtbaar van een landelijk gelegen stadsdeel naar een wijk bewoond door een rijke burgerij.