Op basis van de aangetroffen sporen en vondsten wordt binnen het plangebied uitgegaan van een meerperiodensite, beginnende met sporen uit de middenbronstijd tot de nieuwe tijd.

De sporen uit de bronstijd omvatten een 29-tal paalkuilen, die kunnen toegewezen worden aan één structuur. De gebouwplattegrond sluit aan bij de bouwtraditie uit de vroege/midden bronstijd in de Lage Landen. Daarnaast werd in de zuidwestelijke hoek van het plangebied ook de mogelijke aanzet van een tweede bronstijdstructuur aangetroffen. Drie palen liggen op een rij een onderlinge afstand van ca. 3,5 m. Aan de overzijde lijkt een tegenhanger te zijn aangetroffen, op een afstand van 3,8 m. 

Het grootste deel van de sporen die in de Romeinse periode kunnen geplaatst worden zijn paalkuilen die tot minstens 1 structuur behoren. Daarnaast werden ook een aantal geïsoleerde (paal)kuilen gevonden.

Latere periodes manifesteren zich in het plangebied als kuilen en greppels die (laat)middeleeuws en meer recent materiaal opleverden, of door hun vulling als vrij recent werden geïnterpreteerd.

Ten slotte werd ook een structuur teruggevonden die tot nu toe niet aan een bepaalde periode kan worden toegewezen. De structuur lijkt te bestaan uit vier centrale paalkuilen met aan weerszijden een rij van wandpalen.