Het onderzoek, dat in twee fasen werd uitgevoerd, wees op de aanwezigheid van een gedeelte van een volmiddeleeuwse individuele landbouwuitbating (zgn. “Einzelhofe”) gesitueerd ter hoogte van de licht verheven en dus droge dekzandrug van Gistel-Maldegem-Stekene-Verrebroek.

Ter hoogte van de voormalige parking langs de Dorpsstraat kon een gedeelte van een door middel van greppels omzoomd woonerf met een noordoost-zuidwest gericht hoofdgebouw onderzocht worden. Het hoofdgebouw kenmerkt zich door een langgerekte 31m lange houtbouw, bestaande uit een 24m lang en 7,5m breed drieschepig gedeelte en een westelijk éénschepig deel met een lengte van 7m en breedte van 5m. Langsheen de noordelijke zijde van het hoofdgebouw werd een vierpostenspieker ingepland.

Binnen dezelfde perceelsafbakening, bevindt zich onmiddellijk ten noorden van het hoofdgebouw, nog een kleine vierkante vierpostenspijker. Een tweede iets ruimere vierpostenspijker kan gesitueerd worden ten noorden van het centrale woonerf.

Ten zuiden van het woonerf met de drieschepige constructie, gescheiden door een perceelsgreppel, werd een tweede erf/perceel deels onderzocht waarbinnen een tweede houtbouw werd vastgesteld dat in verband kan gebracht worden met een zespostenspijker. De spijker vertoont duidelijke dezelfde noordoost-zuidwest gerichte oriëntatie als het drieschepige hoofdgebouw.

Verder wordt de site gekenmerkt door een opeenvolging van perceelsgreppels die wijzen op afgebakende percelen. De verschillende oversnijdingen vastgesteld in de greppelstructuren wijzen op meerdere chronologische fasen.

Wat de materiele cultuur betreft kwam er slechts zeer weinig aardewerk aan het licht dat tevens sterk gefragmenteerd werd aangetroffen. Het betreft uitsluitend lokaal/regionaal grijsgebakken aardewerk met zandverschraling. Slechts drie randfragmenten kunnen in verband gebracht worden met een
vormtype en wijzen op de aanwezigheid van kogelpotten en open kommen of braadpannen. Andere groepen zoals lokaal/regionaal vervaardigd vroeg rood aardewerk of importaardewerk zoals Rijnlands roodbeschilderd of Maaslandse waar werden niet aangetroffen.

Op basis van het drieschepige gebouwplattegrond én de technotypologische kenmerken van het aangetroffen aardewerk kan de site in de volle middeleeuwen gedateerd worden en meer bepaald in de volle 12de tot eerste helft van de 13de eeuw.