Het onderzoek heeft aangetoond dat het archeologisch vlak, ondanks de aanwezige verstoringen op zich nog intact is en dat er archeologische resten aanwezig zijn. Deze resten zijn echter alle terug te brengen op reeds gekende historische gegevens. Er is wel een toevoegen en bevestiging van deze gegevens, maar er werden geen volledig nieuwe elementen aangedragen tijdens het onderzoek.

Voor het stuk langs de Herkenrodedreef gingen de geplande werken eenvoudig weg niet diep genoeg om het archeologisch vlak te bereiken. Ook ter hoogte van de grondopslag bleven de werken net boven het archeologisch leesbaar vlak.

Alle aangetroffen sporen kunnen gelinkt worden aan de Abdij van Herkenrode. De meeste betreffen oudere fasen van de Herkenrodeabdij zoals de 18de-eeuwse open voorbouw (S1) of het 19de-eeuwse gebouw dat ernaast heeft gestaan (S2). Verder zijn er sporen aangetroffen van het ontwortelen van bomen (S5-6) om de toegangsweg lichtjes te verleggen. In elk geval na 1840 (Atlas der buurtwegen) maar vermoedelijk eerder in de 20ste eeuw. Binnen diezelfde weg zijn oude karrensporen (S8) aanwezig en pogingen om deze weg te verharden (S9). Die verharding is op basis van oude postkaarten pas na 1900 te dateren en werd vermoedelijk ook aangetroffen in profiel 8 in de Herkenrodedreef. Twee grachten (S3-4 & S7) zijn vermoedelijk te linken aan de waterhuishouding rondom de abdij waarbij S3-4 nog zichtbaar zijn in de kadastergrenzen en huidige loop van de waterlopen. S7 kon niet worden teruggevonden maar betreft mogelijk geen gracht, maar een recent fenomeen, gelinkt aan de weg in de vorm van een sleuf voor een oude nutsleiding aangezien dit spoor niet werd geregistreerd tijdens het onderzoek in 2014.