Er werden enkele massief opgebouwde muren met een dikte van (meer dan) 3m aangetroffen. Het betreft duidelijk verdedigingselementen. De ronde vorm enkele van deze muren laat een interpretatie als toren toe. De hoefijzervorm, waarvan de keel met een muur was afgesloten, maakt het waarschijnlijk dat het om een hoektoren gaat. De oriëntatie van de aansluitende muur vormt hiertoe een extra argument. Deze muur wordt omwille van de dikte en het naadloos aansluiten bij de toren als weermuur geïnterpreteerd. Samen vormen ze duidelijk een deel van een versterking. Omwille van de positie en de beschikbare historische bronnen gaat het ongetwijfeld om een kasteel of burcht.

Het primitief kadaster toont dat er meteen ten westen van deze structuren een gracht aanwezig was. Dit, samen met de oriëntatie van de muren, toont dat de binnenzijde van het kasteel aan de oostzijde deze muren lag. Aan die binnenzijde, in de hoek tussen de toren en de weermuur, was een gebouw aanwezig waarvan het keldergewelf nog bewaard is. De westelijke muur hiervan sluit bij de toren en weermuur aan zonder bouwnaad. Deze muur en het gewelf zijn opgetrokken uit hetzelfde formaat van bakstenen, maar de muren zijn veel dunner. Dit gebouw had waarschijnlijk geen defensieve functie maar paste eerder in de economische of woonfuncties van het kasteel. De muur aan de zijde van de weermuur is afgewerkt met een natuurstenen parement en was waarschijnlijk een buitenmuur.

De muur die het keldergewelf aan de oostzijde afsluit is met veel grotere bakstenen gebouwd. Er sluit een muur op aan met gelijkaardige bakstenen. Deze zijn misschien resten van een tweede ruimte, die mogelijk in een andere bouwfase werd gebouwd. De aansluiting van dit bijgebouw op de toren, en de keel van de toren, zijn doorsneden door een subrecente kelder. Hierdoor is het niet duidelijk hoe het bijgebouw erop aansloot. In de hoek tussen de toren, de weermuur, en het bijgebouw, waren een keldergat in de torenmuur aanwezig en een vermoedelijke afvalschacht in de weermuur. Deze bevestigen verder het idee dat deze zijde de binnenzijde van het kasteel was. 

Het primitief kadaster toont dat de gracht verder naar het zuiden liep. Er zijn twee halfronde uitsparingen zichtbaar in de oostoever, waarvan de noordelijke perfect overeenkomt met de locatie van de toren. De weermuur volgt het rechte deel van de oever. Hoogstwaarschijnlijk loopt deze door tot de zuidelijke uitsparing, waar zich een tweede toren bevond. 

Omwille van de vormkenmerken van de toren en weermuur kan de hele structuur in de late middeleeuwen geplaatst worden, van de 13e tot 15e eeuw. Analyse van de bouwmaterialen kan deze datering eventueel verfijnen. In 1719 werd een contract opgemaakt dat de afbraak van het kasteel regelde. Het was toen grotendeels een ruïne. De muurresten van het kasteel werden in de 19e en 20e eeuw overbouwd en doorsneden door kelders en een bakstenen waterput.