Het proefsleuvenonderzoek leverde enkele greppels op. Door het zigzagpatroon werden ze geïnterpreteerd als loopgraven. Er werd geen dateerbaar materiaal aangetroffen waardoor ze niet aan WO I of WO II kunnen toegeschreven worden. Daarnaast werd er een langgerekte kuil aangetroffen. Deze kuil had een vage aflijning, een zwart-beige-oranje kleur en een heterogene vulling met verbrande leem en houtskool als inclusies.

De site werd verder onderzocht door een vlakdekkende opgraving.

De loopgraafsegmenten waren ongeveer 1,5 à 2m breed en hadden een grijsbruine vulling. De vulling was in doorsnede gelaagd (met lichtbeige tot donkergrijze lagen) en ca. 80 tot 95cm diep bewaard. Uit de coupes bleken de loopgraven met schuine wanden en vlakke bodems te zijn uitgegraven. Er werden geen verstevigende elementen of constructies in de loopgraven aangetroffen. Mogelijk waren deze verwijderd of niet aangebracht. De vondsten die uit de loopgraven gerecupereerd werden, bestonden voornamelijk uit keramiek (aardewerk -industrieel wit en rood of wit geglazuurd-, steengoed, faience, porselein, pijpaarde), een porseleinen isolator, tegels, dakpannen, glas (groen, bruin, lichtgroen flessenglas), natuursteen en metaal (nagels, haken, emmers, hengsels, een flessendop en een loden zegel met initialen).

Een aantal kuilen zijn te interpreteren als schutterskuilen en/of wachtposten. De afmetingen van de schuttersputten bedroegen ca. 50 bij 80 cm tot ca. 100 bij 200 cm. De schuttersputten waren doorgaans niet meer zo diep bewaard (ca. 20 cm). Op basis van de veel grotere afmetingen (ca. 3,5 bij 5,3m) van een kuil kreeg dit spoor de functie van mogelijke wachtpost. De bewaringsdiepte van de vulling bedroeg ca. 1,90cm. Het vondstmateriaal dat in de kuilen werd aangetroffen, bestond uit keramiek (faience, steengoed, majolica, aardewerk -industrieel wit en rood of witbakkend geglazuurd-, pijpaarde), glas (bruin en groen flessenglas), tegels, bakstenen, productieafval en metaal (o.a. nagels, hengsels, haken).

Op basis van historische bronnen kunnen de loopgraven dateren uit de Tweede Wereldoorlog. De site ligt immers in de omgeving van de 2de lijns-verdediging van de antitanklinie uit de Tweede Wereldoorlog die zich op een paar honderd meter oostwaarts ter hoogte van het kanaal Leuven-Mechelen bevond. De loopgraaf is bovendien noord-zuid en evenwijdig aan de weg en de KW-linie georiënteerd. De andere kleine loopgraven die op de luchtfoto’s herkend zijn, hebben eveneens een noord-zuid of noordwest-zuidoost oriëntatie.