Uit het landschappelijk bodemonderzoek bleek dat de bodems binnen hetprojectgebied zowel intact als verstoord zijn. Bij drie boringen werd een verstoring tot maximaal 160 cm onder het maaiveld vastgesteld. De overige boringen vertoonden echter een Ap-AC-C bodemhorizontsequentie, wat een mogelijke bewaring van sporenarcheologie suggereert.

Tijdens het proefsleuvenonderzoek kon de bodemopbouw op het terrein zoals herkend tijdens het landschappelijke booronderzoek bevestigd worden. Er werden, verspreid over het terrein, greppelsystemen uit de 19de eeuw aangetroffen. In het zuiden van het terrein bleek een groot aantal kuilen aanwezig te zijn die in het noorden door een greppel met vermoedelijk 19de-eeuwse oorsprong werden begrensd. Deze kuilen werden volgens zeer regelmatige patronen geplaatst over een grote oppervlakte. Ze moeten waarschijnlijk in de 19de eeuw gedateerd worden en zijn mogelijk te interpreteren als plantkuilen ten gevolgen van land- of bosbouw. Verder werden nog enkele kuilen aangetroffen, verspreid liggend op het terrein. Er bleek geen duidelijke archeologische site aanwezig op het terrein.