Het landschappelijk booronderzoek toonde aan dat er slechts zeer plaatselijk een grotendeels gehomogeniseerde B-horizont aanwezig was op het terrein. De kans op in situ bewaring van steentijd artefactensites werd dan ook zeer laag ingeschat. Een losse silexvondst uit het proefsleuvenonderzoek wijst echter wel op menselijke aanwezigheid rondom het plangebied in deze periode. Mogelijk is het fragment afkomstig van een neolithische bijl.

Het proefsleuvenonderzoek toonde aan dat er (een) archeologische site(s) aanwezig is/zijn binnen de grenzen van het plangebied. De sporen hiervan zijn verspreid over quasi het gehele plangebied. Enkel in de uiterst westelijke zone werden slechts twee, twijfelachtige grondsporen geregistreerd. Het betreft een zeer ondiep bewaarde greppel en grondspoor met natuurlijke oorsprong.

In het overige deel van het terrein kwamen diverse sporen uit de metaaltijden, Romeinse periode en/of (post)middeleeuwen aan het licht die wijzen op (een) bewoningssite(s) uit deze periode(s). Binnen het plangebied werden verschillende paalkuilen aangetroffen, waarvan vier deel uitmaken van een vierpalig bijgebouw of vierpostenspieker. Verschillende andere paalkuilen maken vermoedelijk eveneens deel uit van gebouwstructuren. In sommige paalkuilen werden aardewerkfragmenten aangetroffen. Het gaat om fragmenten van een recipiënt in Romeinse kruikwaar, een klein wandfragment in reducerend gebakken, gedraaid aardewerk, dat vermoedelijk eveneens in de Romeinse periode gedateerd kan worden. De overige paalkuilen vinden mogelijk ook hun oorsprong in de Romeinse tijd. Het is echter niet uit te sluiten dat ook paalkuilen uit de metaaltijden en/of middeleeuwen vertegenwoordigd zijn.

Aan de hand van de vondsten in de kuilen kunnen sommige in de metaaltijden en/of Romeinse periode geplaatst worden.

Er werd geen vondstmateriaal aangetroffen in de vulling van de waterkuil. Vermoedelijk dateert het spoor ook uit de metaaltijden of Romeinse periode. Een middeleeuwse datering kan echter niet worden uitgesloten.

Verder werden ook enkele postmiddeleeuwse tot recente greppels en grachten teruggevonden. Enkele greppels komen overeen met perceelsgrenzen aangegeven op de Atlas der Buurtwegen en kunnen dan ook in de postmiddeleeuwen gedateerd worden. Mogelijk behoren enkele greppels echter eveneens tot de oudere bewoningssite(s). Voor de gracht kan een een recente datering vermoed worden.

De opgraving toonde archeologische sporen bevinden verspreid over het gehele terrein.

De oudste sporen bevonden zich in het noordoostelijke deel van het plangebied. Het gaat om een drietal kuilen die op basis van het vondstmateriaal, een 14C-datering en hun onderlinge samenhang en gelijkaardige uiterlijk in de middenijzertijd gedateerd konden worden. De functie van de kuilen is echter niet geheel duidelijk. Op basis van de aanwezigheid van aardewerk en enkele minuscule spikkels verbrand botmateriaal, zou één mogelijk als grafcontext gezien kunnen worden.

Het merendeel van de aangetroffen gebouwstructuren situeerde zich in de centrale, hoger gelegen zone, terwijl waterhoudende structuren en kuilen zich in de lagergelegen gebieden langs de oostelijke en westelijke rand van het terrein bevonden. De meeste sporen kunnen vermoedelijk aan eenzelfde nederzetting uit de vroege tot midden-Romeinse periode toegeschreven worden. Enkele sporen gaan echter verder terug in de tijd en dateren uit de (midden) ijzertijd. De verschillende grachten, greppels en landwegsegmenten die het plangebied doorsnijden zijn veelal van recentere, postmiddeleeuwse oorsprong.

Het pollenonderzoek toont aan dat de omgeving van het plangebied relatief bosrijk geweest moet zijn geweest in de vroeg-Romeinse periode. Het macrobotanisch onderzoek leverde voornamelijk houtresten die vermoedelijk afkomstig zijn van de beschoeiing van de waterput. Daarnaast werden slechts enkele macroresten herkend. Het gaat daarbij om vier resten van wilde planten die voornamelijk groeien op akkers of andere voedselrijke bodems en om een hazelnoot- en graanfragment.