Tijdens het landschappelijk bodemonderzoek werd er geen podzolbodem of bewaarde paleobodem aangeboord. 

Tijdens het vooronderzoek met ingreep in de bodem zijn antropogene, archeologisch relevante sporen aangetroffen. Daarbij gaat het om paalkuilen, kuilen en waterputten. De sporen zijn in te delen in minstens twee archeologische perioden: de metaaltijden en de vroege/volle middeleeuwen. De sporen uit bovengenoemde categorieën wijzen in dit geval op bewoning, waarbij sprake is van bewoning gedurende minstens twee perioden. Er is daarmee dan ook sprake van een meerperiodensite. Enkele kuilen met verbrande leem en houtskool wijzen wellicht ook op ambachtelijke activiteiten. De sporen worden afgetopt door de bovenliggende ploeglaag, echter zijn de sporen nog goed bewaard gebleven.

In enkele van de sporen werden aardewerkscherven aangetroffen. Bij de lichter grijze sporen, meer naar het zuiden, kwam aardewerk uit de metaaltijden aan het licht. Het betreft scherven in besmeten handgevormd aardewerk met chamotte- en kwartsverschraling, een scherf besmeten handgevormd aardewerk met chamotteverschraling en een fragment handgevormd aardewerk, geglad en met fijne chamotteverschraling. Voornoemde vondsten zijn te dateren in de metaaltijden, wellicht in de ijzertijd.

Bij de eerder donker grijsbruine sporen ging het om scherven die wellicht eerder in de vroege/volle middeleeuwen te dateren zijn. Het gaat om een zacht gebakken, gedraaide wandscherf in een beigebruine kleur met een zwart en geglad buitenoppervlak waarop aankoeksel te zien is. De datering hiervan is op dit moment niet duidelijk, gezien de beperkte omvang van de scherf en het aankoeksel op de buitenzijde, maar het baksel doet enigszins vermoeden dat het gaat om een scherf uit de volle middeleeuwen. Een andere vondst betreft een geknepen standring in een baksel met matig fijne zandverschraling, uit de vroege of volle middeleeuwen. De scherf is redelijk verweerd. Ook vroegmiddeleeuwse standringbodems zijn bekend uit bijvoorbeeld gesmookte waar.

Op historische kaarten van het plangebied, zoals de Ferrariskaart (1770-1778) en de Atlas der Buurtwegen (1841) is te zien dat er ter hoogte van het zuidoosten van het terrein historische bebouwing aanwezig is. Er werden echter geen sporen teruggevonden die een aanwijzing geven over deze historische bebouwing.