Naar aanleiding van de aanvraag van een omgevingsvergunning voor een woonverkaveling, werd binnen het projectgebied een archeologisch vooronderzoek uitgevoerd bestaande uit een landschappelijk booronderzoek en een proefsleuvenonderzoek, gevolgd door een archeologische opgraving. 

Tijdens het proefsleuvenonderzoek werden 38 spoornummers uitgedeeld aan archeologische sporen. Ze kunnen onderverdeeld worden in paalsporen, kuilen maar vooral greppels en grachten en een mogelijke waterpoel. De sporen concentreren zich in het noordelijk deel van het terrein. Naast de waterhoudende structuren werden nog twee paalsporen en meerdere kuilen aangetroffen. Uit deze sporen kwam een tiental scherven aardewerk dat kan onderverdeeld worden in grijs aardewerk, vroegrood aardewerk, rood geglazuurd aardewerk en steengoed en kan gedateerd worden in de late middeleeuwen (13de-14de eeuw).

Bij de archeologische opgraving waren de archeologische sporen verspreid aanwezig over de hele onderzoekszone, de concentratie bevond zich evenwel in het noordelijk deel van de opgravingszone. De aangetroffen sporen omvatten kuilen, poelen, greppels, grachten, uitbraaksporen van muren en bakstenen constructies. Ze zijn op te delen in verschillende periodes periodes. 

De sporen uit de late middeleeuwen horen toe aan 2 activiteitenzones uit de 14de eeuw die geënt zijn langsheen de Dries. Deze worden afgeboord door verschillende grachten, langs de Dries is een zeer brede gracht aanwezig. Binnen de activiteitenzones zijn meerdere kuilen, poelen, greppels en grachten aanwezig. De poelen bevinden zich langs de zuidelijke rand, terwijl kuilen zich eerder in het noordelijk en centrale deel langs de Dries situeren. Zowel het vormenspectrum en typologie als de aan- of afwezigheid van bepaalde soorten aardewerk bv. de afwezigheid van roodbeschilderd aardewerk en de aanwezigheid van Langerwehe steengoed en lokaal hoogversierd aardewerk wijzen op een datering in de 14de eeuw. De sporen uit de 14de eeuw bevestigen dus dat bewoning aanwezig was rond de Dries in deze periode. Ook het palynologisch onderzoek van een gracht uit deze periode getuigt van een sterk menselijk ingrijpen in het landschap. Verschillende vondsten wijzen erop dat de grachten en greppels in de 15de eeuw
weliswaar gedempt waren, maar nog wel zichtbaar in het landschap.

Uit deze periode en de eeuwen hierna (16de-18de eeuw) zijn slechts weinig sporen aangetroffen, mogelijk zijn enkele uitbraaksporen resten van muurconstructies; dit kan echter niet met zekerheid gezegd worden. Deze oversnijden enkele van de 14de -eeuwse sporen. Daarnaast is op het terrein nog een poel en een kuil uit de 16de tot 18de eeuw aanwezig. Het lijkt erop dat de activiteiten op het terrein na deze periode grotendeels tot stilstand komen.

Pas in de 18de eeuw was er met zekerheid bebouwing in het noordelijk deel van het terrein aanwezig. Het terrein is in deze periode omgevormd tot een erf dat doorloopt tot in de 21ste eeuw waarvan een beerput, een bezinkput en een afvalkuil uit de 20ste eeuw werden aangetroffen.