Naar aanleiding van afbraak- en nieuwbouwwerken binnen een vastgestelde archeologische zone, werd binnen het projectgebied een archeologisch vooronderzoek bestaande uit landschappelijke boringen en een proefsleuvenonderzoek uitgevoerd. 

Uit het landschappelijk booronderzoek blijkt dat de oorspronkelijke bodem volledig verstoord is. Een opeenvolging van geroerde lagen en ophoogpakketten situeren zich meteen op de natuurlijke moederbodem.

De controle tijdens de slopingswerken van huidige gebouw leverde geen archeologische resultaten op. Onder de 20ste eeuwse bakstenen keldervloer werd meteen de natuurlijke moederbodem aangetroffen. Daarin zijn geen grondsporen in aangetroffen. 

Het bodemprofiel in de eerste werkput toonde een puinpakket (15 cm dik) waarin een bakstenen muur zichtbaar was. Onder het puinpakket kwam een tegelvloer tevoorschijn. Zowel vloer als muur waren gefundeerd bovenop een zandpakket  (25cm dik) dat zelf boven een dikke puinlaag (50cm dik) aangebracht was. Dit puinpakket rustte op een natuurlijke E-horizont waaronder nog een grillige Bh-horizont vastgesteld werd. Op een diepte van 1,6 à 1,8 m diepte is de natuurlijke moederbodem (C-horizont) aangesneden. Het profiel in de 2de werkput toonde een 40cm dikke bouwvoor met daaronder 3 ophogingslagen. Deze lagen bestonden duidelijk uit puin van oudere bouwfasen die over het terrein zijn uitgespreid. Onder dit puinpakket, op een diepte van 1,2 m beneden het huidige maaiveldniveau zijn twee grondsporen vastgesteld, meer bepaald 2 kuilen die in de moederbodem zijn uitgegraven.

Er werden in totaal 18 spoornummers uitgedeeld. Alle aangetroffen sporen zijn van antropogene oorsprong. Buiten twee subrecente muren en de tegelvloer zijn verder enkel kuilen vastgesteld. Tenminste 11 kuilen zijn op basis van aflijning, kleur en inhoud (baksteenbrokken, 17de-eeuwse majolica, 18de-eeuws witbakkend aardewerk, steengoed en industrieel aardewerk, dierlijk bot en een ijzeren spijker) gedateerd in de nieuwe tot nieuwst tijd. Verder zijn 4 kuilen geregistreerd met een lichter gekleurde vulling die mogelijk ouder kunnen zijn. Slechts in 1 van deze kuilen is materiaal gevonden nl. een fragment grijsbakkend aardewerk dat ruwweg te dateren is tussen de 12de en 16de eeuw. De overige 3 kuilen bevatten geen vondsten en zijn dus niet nader te dateren. 

Tot slot zijn nog een aantal recente verstoringen op te merken o.a. een septische put en een mazouttank.