Naar aanleiding van de aanvraag van een omgevingsvergunning voor een woonverkaveling, werd binnen het projectgebied een archeologisch vooronderzoek uitgevoerd bestaande uit een landschappelijk booronderzoek, een verkennend archeologisch booronderzoek en een proefsleuvenonderzoek. 

Omdat de bestaande woning gesitueerd was op een heuvel en de bodemkaart de aanwezigheid van duinen aantoonde, is besloten om eerst een landschappelijk bodemonderzoek uit te voeren om een eventueel aanwezig begraven bodem met archeologische waarden uit de steentijd op te sporen. Een eerste belangrijke vaststelling was dat de heuvel op het onderzoeksgebied geen stuifduin was, maar een kunstmatig reliëf, aangebracht bij de bouw
van de woning in de 20ste eeuw. Wel werd in het zuidelijke deel van het terrein een podzolbodem aangetroffen. Deze bodem heeft zich in het verleden gevormd onder bos- of heidevegetatie. In het noordwestelijk deel was deze bodem vrijwel volledig verdwenen. Vermits de aanwezigheid van een podzolbodem kans biedt op de bewaring van een prehistorische artefactensite, werden in de zone waar de paleobodem voorkwam archeologisch verkennende boringen uitgevoerd.

De verkennende boringen bevestigden de aanwezigheid van restanten van een podzolbodem maar leverden echter geen indicaties op die zouden wijzen op de aanwezigheid van een prehistorische artefactensite. 

Bij het proefsleuvenonderzoek werden sporen aangetroffen van bewoning of activiteiten uit de metaaltijden en een beperkt aantal sporen uit de middeleeuw/nieuwe tijd. De sporencluster uit de metaaltijden bevond zich in de zone waar de paleobodem goed bewaard was. Zoals reeds bij het landschappelijk booronderzoek aangetoond, was die op een groot deel van het onderzoeksgebied niet meer aanwezig. Uit de profielen van de proefsleuven werd duidelijk dat dit te wijten is aan erosie van het landschap. Zandverstuivingen die vermoedelijk in de loop van de nieuwe tijd plaatsvonden, hebben de oorspronkelijke bodem vooral in de noordwestelijke helft van het onderzoeksgebied sterk afgetopt en weer afgedekt. Dit fenomeen beperkt de mogelijkheid om meer te weten te komen over de resterende archeologische sporen. Bovendien is de bewaringskwaliteit van de
protohistorische sporen niet optimaal. Dat komt enerzijds door een sterke bioturbatie door graafdieren en bebossing en anderzijds door de geringe bewaringsdiepte van de meeste sporen. Een derde negatieve factor ten nadele van de mogelijkheid tot kenniswinst is de totale afwezigheid van vondsten, zowel bij het verkennend archeologisch booronderzoek als bij het proefsleuvenonderzoek.