Tijdens afbraakwerken voor een nieuwbouwproject werden bij het uitbreken van de kelders de muurresten gevonden van het laatmiddeleeuwse kasteel van Rumst waarvan de locatie in de vergetelheid was geraakt.

Bij de opgraving van deze toevalsvondst werden resten van het kasteel van Rumst aangetroffen: een deel van een hoefijzervormige hoektoren, een deel van een 3 m dikke weermuur, en het keldergewelf van een gebouw aan de binnenzijde van het kasteel. Deze werden samen in één fase geconstrueerd.
Dit type versterkingen werd in de late middeleeuwen gebouwd. De baksteenformaten stammen van na 1350, terwijl sporen van bewerking met de beitel op de natuurstenen een datering na 1425 voorop stellen. Aan de westzijde van het keldergewelf bevindt zich de aanzet van een mogelijke tweede
ruimte. Deze werd in grotere bakstenen opgetrokken en vertegenwoordigt mogelijk een tweede bouwfase. Alle structuren werden in baksteenbaksteenmetselwerk opgetrokken, aangevuld met natuursteenmetselwerk (omlijsting keldergat, afboording put/schacht in weermuur, parement tegen westzijde keldergewelf).
Een prent uit het einde van de 17de eeuw toont het kasteel in grotendeels ruïneuze toestand. De verdedigingselementen uit deze toevalsvondst lijken op dat moment reeds grotendeel afgebroken te zijn. In de loop van de 18de eeuw wordt de rest van het kasteel afgebroken. In de 19de en 20ste eeuw
werden de resten van het kasteel ten slotte doorsneden door een kelder en een bakstenen waterput.