Naar aanleiding van de aanvraag van een omgevingsvergunning voor een nieuwbouwproject, vond binnen het plangebied een proefputtenonderzoek plaats. Tijdens dit onderzoek werden muurresten teruggevonden die enerzijds toe te wijzen zijn aan het Falconklooster (15de tot 18de eeuw) en anderzijds lijken te behoren tot de 19de-eeuwse Falconkazerne.

In alle proefputten zijn muren en diverse puin- en afvalpakketten waargenomen. De natuurlijke bodem is door middel van een boring vastgesteld op 3,35m onder het maaiveld. In totaal zijn 36 individuele spoornummers toegewezen: één spoor, 24 antropogene dan wel natuurlijke lagen en 11 muurresten. De vondsten dateren uit de periode nieuwe – nieuwste tijd.

Er werden minstens drie relevante archeologische niveaus onderscheiden. Een eerste niveau heeft betrekking op de aangetroffen resten behorende tot de 19de-eeuwse Falconkazerne. Deze resten situeren zich hoofdzakelijk in de oostelijke zone van het onderzoeksgebied. De aangetroffen muren zijn met hoge waarschijnlijkheid toe te schrijven aan een bijgebouw waarin ten minste 2 bouwfasen te herkennen zijn. Ook in de westelijke zone zijn resten aangetroffen die aan de periode van de Falconkazerne zijn toe te wijzen met name een muurtje en een 1,2 m dik pakket vol puin en scherven.
Een tweede niveau situeert zich aan de onderzijde van dit ophogingspakket, meer precies de bovenzijde van een afgetopt muurtje opgebouwd met bakstenen gezet in kalkmortel. Allicht behoort dit tot de kloosterfase van het Falconklooster dat hier gevestigd was vanaf de 14de eeuw tot de 18de eeuw. 
Een laatste niveau, tot slot, situeert zich in de bovenzijde van de onverstoorde moederbodem waarin mogelijk nog pre-stedelijke resten aanwezig zijn.

Tenslotte bleek de uiterst zuidelijke zone van het projectgebied zwaar verstoord tot op een diepte van 2,9 m onder het maaiveld.