Naar aanleiding van rioleringswerken en de aanleg van een collector ter hoogte van de Papenhoek te Oostkamp werd een archeologische opgraving uitgevoerd (na de uitvoer van een vooronderzoek). Het terrein met een totale oppervlakte van 665 m² werd vlakdekkend onderzocht door middel van één werkput. Het maaiveld bevond zich gemiddeld op een hoogte van 13,7 m + TAW. Het vlak werd aangelegd op een gemiddelde diepte van 60-70 cm onder dit maaiveld. Met behulp van een metaaldetector (Tesoro Silver) werd naar metaalvondsten gezocht.

In totaal werden 81 sporen aangesneden binnen de onderzoekszone, waarvan 70 antropogeen van aard. Er werden drie greppels aangetroffen, twee kuilen en 65 paalkuilen, waaruit een negental structuren konden worden geselecteerd. Het betrof enkel en alleen spiekers van het vierpalige en vijfpalige type. Het merendeel van de sporen (ca. 41) kon niet gedateerd worden, niet op basis van vondstmateriaal, niet op basis van natuurwetenschappelijk onderzoek. De resterende sporen werden allen gedateerd tussen de late bronstijd en Romeinse tijd, met enkele structuren daterende uit de ijzertijd (vroeg en late ijzertijd).

De sporen die aan de periode late bronstijd- Romeinse tijd werden gelinkt, zijn een structuur die als bijgebouw kan herkend worden, twee vierpalige spiekers en een greppel. Vier vierpalige spiekerstructuren werden gedateerd in de late ijzertijd. Enkele greppels en paalkuilen konden in de Romeinse periode geplaatst worden. Een vijfpalige spieker, een vierpalige spieker, diverse paaluilen en de natuurlijke sporen en verstoringen bleven ongedateerd.

In totaal werden 81 handgevormde scherven aardewerk gevonden tijdens het onderzoek te Oostkamp. De scherven wezen voornamelijk op een datering in de late ijzertijd, meer bepaald in de 4de-3de eeuw v. Chr.. In totaal werden 32 (midden-)Romeinse scherven aardewerk gevonden, verspreid over zeven sporen.

Bij het archeologisch onderzoek van de vindplaats Oostkamp-Papenhoek werden vier zeefstalen, geselecteerd voor archeobotanisch onderzoek. Uit deze stalen is materiaal geselecteerd voor koolstofdatering. Tijdens het veldwerk bleek één van de stalen rijk aan verbrand bot.

De archeologische opgraving ter hoogte van de onderzoekszone Oostkamp-Papenhoek leverde op een indirecte manier het bewijs voor menselijke aanwezigheid vanaf de late ijzertijd tot en met de midden Romeinse tijd. Een occupatiefase uit de late ijzertijd en één uit de Romeinse periode konden herkend worden.