Naar aanleiding van een verkaveling werd een archeologisch onderzoek uitgevoerd aan de Gentsesteenweg te Erpe-Mere. Uit het proefsleuven onderzoek was gebleken dat een opgraving noodzakelijk was. Daartoe werd een zone afgebakend met een oppervlakte van ca. 660m². Deze zone werd vlakdekkend opgegraven. 

Vijftien sporen werden geregistreerd. Acht daarvan konden geïnterpreteerd worden als natuurlijke sporen. Het betreft in de meeste gevallen boomvallen, veroorzaakt door de ontworteling en/of het omverwerpen van een boom. Twee andere verkleuringen zijn vermoedelijk ontstaan door bioturbatie. De overige sporen zijn wel antropogeen van aard. Het betreft twee paalsporen, een kuil, een greppel en twee brandrestengraven.

Eén van de brandrestengraven kan gedateerd worden omstreeks 60-80 n.Chr. De andere is mogelijk iets ouder, maar het lijkt aannemelijk dat de overledenen deel uitmaakten van eenzelfde familie. De vele grafgiften komen  in de vorm van aarden vaatwerk, glazen vaatwerk, glazen kraaltjes, een munt en ijzeren voorwerpen voor. Twee paalsporen dateren mogelijk uit dezelfde periode als de brandrestengraven. Hun functie is echter onduidelijk. Een kuil en een greppelstructuur zijn duidelijk veel jonger (nieuwe-nieuwste tijd). De greppel kan in verband worden gebracht met de huidige perceelsindeling. 

De resultaten van deze opgraving passen perfect binnen het beeld dat uit de ruime omgeving gekend is van Romeinse crematiegraven die vaak geïsoleerd, soms geclusterd, voorkomen in het landschap. Vaak worden tijdens opgravingen enkel graven gevonden, waarbij van bewoning elk
spoor ontbreekt. Dat is ook hier het geval.

Er is ook een fysisch antropologisch onderzoek, 14C-datering, anthracologisch onderzoek en een macrobotanisch onderzoek uitgevoerd. Met behulp van een metaaldetector heeft men ook gezocht naar metaalvondsten.