Tijdens een beperkte onderzoek kon op basis van de aangetroffen muurrestanten toch een drietal fasen van het kasteel archeologisch worden vastgesteld van de periode tussen het begin van de 18de en de tweede helft van de 19de eeuw. Het kasteel kende ook oudere bouwfasen aangezien het reeds vermeld wordt in de 14de eeuw. Hiervan kon echter niets worden opgegraven.

In totaal werden er 35 sporen/structuren opgetekend en beschreven. In het noordelijk deel van de sleuf zorgde een aanzienlijke verstoring, te wijten aan vroegere waterleidings- en gaswerken, voor de vernieling van oudere restanten.

De eerste herkenbare fase betreft de funderingen in Gobertangesteen van de westelijke omwallingsmuur en de in een rechte hoek aansluitende aanzetten van de noordelijke en zuidelijke muur die duidelijk in de richting lopen van de muren van het huidige kasteel. Ook de funderingen van de bijhorende toegangsbrug behoren tot deze fase (begin 18de eeuw).
Een tweede fase bestaat hoofdzakelijk uit verbouwingen en toevoegingen in baksteen van en aan voorgaande muren en een vloertje in de zuidwestelijke hoek . Deze verbouwing is te dateren voor 1815. Op dat ogenblik werd de gracht grotendeels gedempt en werd het kasteel herbouwd. Het kreeg het een L-vormig grondplan. Deze verbouwing en het opgeven van de omheiningsmuur in Gobertangesteen is duidelijk op te merken op het primitief kadaster.
Later in 1864 werd het kasteel opnieuw verbouwd en werd er een noordwestelijke vleugel en uitspringend gedeelte in baksteen toegevoegd. Deze toevoegingen werden op het einde van de 19de eeuw (1893) terug afgebroken en na nog enkele verbouwingen kreeg het kasteel zijn huidige uitzicht.

De weinige vondsten dateren alle globaal tussen de late middeleeuwen en de nieuwste tijd en leverden geen verdere informatie op. Het oudst aangetroffen materiaal betreft 1 scherf majolica met een kobalt dambord versiering daterend uit 1550 en 1625.
Het ingezamelde dierlijk bot was te beperkt om hier verdere uitspraken over te doen.
Het onderzoek van de macrobotanische resten leverde vooral onverkoolde plantaardige resten op. Zowel gebruiksplanten (fruit en noten) maar vooral wilde planten geassocieerd met tuinen werden aangetroffen. Opvallend is de aanwezigheid van resten van doornappel die in archeologische context
zelden wordt aangetroffen. Ook het grote aantal zaden van postelein uit een laag, die waarschijnlijk te maken heeft met de opvulling van de gracht, is bijzonder.

Na het onderzoek werd door de gemeente besloten om de plannen van de geplande herinrichting van het plein voor het stadhuis aan te passen en rekening te houden met de aangetroffen resten. Deze werden met worteldoek afgedekt en de sleuf werd terug opgevuld zodat de archeologische resten in situ konden bewaard blijven.