Tijdens de opgraving is enerzijds een gracht rondom de kerk aangetroffen, die vermoedelijk vanaf de 13-14de eeuw in gebruik was. Hoelang deze gracht open heeft gelegen is voorlopig nog onduidelijk. Vermoedelijk is deze aangelegd ter bescherming van de kerk. Kerken werden namelijk tijdens de late middeleeuwen op het platteland veelal als toevluchtsoord gebruikt bij gevaar. De gracht moet vóór de 18de eeuw uit gebruik geraakt en uiteindelijk gedempt zijn. Naast de gracht, zijn ook verschillende muurresten aangetroffen op de site. Het betreft een aantal muren die mogelijk een link hebben met de oude lakenhalle uit de 13-14de eeuw. Daarnaast is een boogvormig afvoerkanaaltje aangetroffen. Ten slotte zijn ook muren aangetroffen die mogelijk eerder als deel van postmiddeleeuwse bewoning te interpreteren zijn.

Uit het palynologisch onderzoek blijkt dat tijdens de 13de en 14de eeuw was er sprake van een cultuurlandschap rondom de markt van Langemark. Er waren akkers waar graan en mogelijk hop verbouwd werd. Loofbos op drogere grond speelt vermoedelijk geen rol meer. Alleen de rol van Iep in het landschap is onduidelijk. In laag 4 van de gracht komen er namelijk hoge concentraties voor. Mogelijk is dit echter te kaderen in de demping van de gracht. Hoge aantallen coprofiele schimmels en de brokkelspoorzwam duiden op de mogelijke aanwezigheid van vee in de directe omgeving. Mogelijk heeft het voormalige ‘zwijnenmarktje’ hier iets mee te maken.

De resultaten van de opgraving dragen bij aan de historische kennis van de indeling en het uitzicht van het middeleeuws en postmiddeleeuws centrum van Langemark. Zowel de aanwezigheid van de gracht rondom de kerk, als de aanwezigheid van een cultuurlandschap en het mogelijk verhandelen van vee in de nabije omgeving, dragen bij tot nieuwe historische kennis over de menselijke activiteiten op en rondom de markt van Langemark.

Ook zijn een heel aantal sporen aangetroffen die ontstaan zijn tijdens de bombarderingen van WOI. Het gaat hoofdzakelijk om bomkraters.