Omdat de opgraving was versnipperd over een tiental kleine werkputten, kon bijna nooit een volledig beeld verkregen worden van de structuren. Desalniettemin was het toch mogelijk om de aangetroffen structuren te kaderen in het verloop van de oorlog.

De oudste sporen werden aangetroffen in WP2 en WP4 en kunnen gekoppeld worden aan de eerste gevechten op en rond het slagveld. In beide werkputten konden vroege loopgraven worden onderzocht, waar de Duitse infanteristen zich in de winter van 1914-1915 hebben ingegraven. In WP2 werd zelfs een mooi voorbeeld aangetroffen van een stelling die evolueerde van enkelvoudige schuttersputten tot een doorlopende loopgraaf door de putten met elkaar te verbinden. Vermoedelijk werd deze linie nadien opgeheven want er werden geen aanwijzingen aangetroffen voor een verdere uitbouw.

Dit was wel het geval in WP4 waar een loopgraaf op basis van de afgevuurde geweerhulzen eenzelfde vroege oorsprong kan toegedicht worden. In tegenstelling tot de loopgraaf in WP2 werden hier wel loopplanken voorzien waardoor verondersteld kan worden dat deze loopgraaf langer in gebruik is gebleven. In WP3 en WP5 werden dan weer elementen van het loopgravenstelstel uit een latere fase aangetroffen. In beide gevallen, maar duidelijker aanwezig in WP3, kon een loopgraaf met bijhorende schuilplaats worden opgegraven.

De schuilplaats in WP3 lag voor een groot deel binnen de kleine werkput en was voorzien van een houten vloer met vermoedelijk ook houten wanden. In en rond de schuilplaats werden verschillende fragmenten teerpapier aangetroffen, vermoedelijk gebruikt om de constructie zo waterdicht mogelijk te maken. De bijhorende loopgraaf was beperkt uitgebouwd, met enkel loopplanken, waardoor opnieuw een relatief vroege datering op zijn plaats is.

In WP10 werd een zeer uniek onderdeel van het loopgravenstelsel opgegraven, een element dat nooit eerder onderzocht kon worden, namelijk een betonmengplaats. Deze werkplaats bevestigt volledig het beeld van de Duitse linies die zwaar werden uitgebouwd met een zeer groot en belangrijk aandeel van de betonbouw. Dankzij deze vondst kan de grote logistieke uitdaging voor de uitbouw van een loopgravenstelsel eens vanuit een archeologisch standpunt bekeken worden. De mengplaats bestaat uit een groot platform, waarop de beton geprepareerd werd, met daarnaast een opslagplaats voor de noodzakelijke ingrediënten. Aansluitend kon een betonnen schuilplaats worden vastgesteld. Aangezien de eigenlijke kamer buiten de werkput was gelegen, kon de functie hier niet achterhaald worden.

Ten slotte kon aan de hand van één unieke vondst, het identiteitsplaatje van een Britse militair, nog een boeiend verhaal gekoppeld worden aan de locatie. Op basis van de gegevens van de militair kon namelijk achterhaald worden dat het plaatje verloren moet zijn geraakt tijdens een raid van een Britse eenheid op 7 april 1917 waarbij het de bedoeling was om het Duitse verdedigingsstelsel in kaart te brengen en waar mogelijk te vernietigen. Dit allemaal ter voorbereiding van de grote aanval die exact twee maanden later gepland stond.