Het landschappelijk booronderzoek, waarbij vier boringen werden gezet op het terrein, wees uit dat de bodem intact is en relevante archeologische niveaus bevat. Deze konden relevant zijn voor bewoning vanaf de metaaltijden. De verwachting voor steentijdsites werd op basis van het landschappelijk bodemonderzoek eerder laag ingeschat. Verder vooronderzoek van eventueel aanwezige sporen op dit terrein had dus een hoog potentieel op kennisvermeerdering voor de regio inzake de menselijke aanwezigheid vanaf de metaaltijden. Een proefsleuvenonderzoek was daardoor de volgende stap in het archeologische traject.

Binnen het plangebied zijn aanwijzingen aangetroffen voor bewoning/gebruik van het terrein tijdens de late ijzertijd of vroeg-Romeinse periode. Deze sporen werden aangetroffen over het hele onderzoeksgebied, waarbij de meerderheid gelegen is in de twee meest noordelijke sleuven. In deze twee sleuven werden onder andere een waterput en een 6-palige structuur teruggevonden. Deze sporen kunnen direct gelinkt worden aan bewoning. Uit meerdere sporen werd aardewerk ingezameld dat in de late ijzertijd of Vroeg-Romeinse periode gedateerd kan worden.

Doordat in het verleden op het perceel een bolle akker werd ontwikkeld door systematische bewerking, is de bewaringstoestand van de sporen centraal op de akker beter dan aan de randen ervan. Dit is duidelijk zichtbaar in de gedocumenteerde bodemprofielen. Met name in de zone meteen langs de Kromstraat ligt het archeologische vlak slechts 30-40 cm onder het maaiveld. Daar is het archeologische vlak deels afgetopt door bewerking. Meer centraal op het perceel ligt het archeologisch vlak goed bewaard onder een dikke bouwvoor van ongeveer 80-90 cm.

Verder archeologisch onderzoek is noodzakelijk.