Het proefsleuvenonderzoek heeft aangetoond dat bodemkundig gezien de oostelijke helft sterk onderhevig is geweest aan menselijke handelingen waardoor het bodemarchief quasi volledige verstoord is.

Tijdens het onderzoek werden in totaal 12 archeologische sporen aangetroffen. 11 van de sporen concentreren zich in de noordwestelijke hoek van het plangebied. In sleuf 5 werd een sporencluster van 10 sporen teruggevonden. Met uitzondering van S3 vormen de sporen samen een rechthoekige structuur of bijgebouw. De afmeting van de structuur bedraagt ca. 4 op 2,5m met een NO-ZW oriëntatie. De paalsporen kenmerken zich door hun zandige bruingrijze vulling. Vondstmateriaal werd niet aangetroffen.

Het spoor S3 werd als enige gecoupeerd aangezien deze niet tot de structuur behoort. Het paalspoor blijkt in coupe komvormig te zijn, vrij sterk gebioturbeerd en een 10cm diep. De datering van de sporen blijft voorlopig onzeker, maar lijken op basis van hun vulling ruim in de metaaltijden te dateren.

In de nabijgelegen sleuf 6 werd spoor 11 aangetroffen. Deze kuil kenmerkt zich door een donkergrijze zandige vulling. Ook hier werd geen vondstmateriaal aangetroffen en is de datering onzeker. Mogelijk is de kuil van een recentere oorsprong.

Als laatste werd in sleuf 8 een onregelmatige kuil S12 aangesneden. In eerste instantie werd gedacht aan een loopgraafstructuur, maar bij het verder plaatsen van een ruimer kijkvenster lijkt het eerder om een recente kuil of dierenburcht te gaan.

Gezien de aard en datering van deze sporen, dienen ze ruimer te worden onderzocht door middel van een vlakdekkende opgraving.