De bodemkundige waarnemingen werden geregistreerd aan de hand van vijftien bodemprofielen. De basis hiervan vormde steeds grof zandige afzettingen. Daarboven bevond zich klei. Beide lagen werden zijn geïnterpreteerd als wadsedimentatie die eigen is voor de kustvlakte.

De archeologische sporen beperken zich tot greppels en grachten. Ze zijn het gevolg van het indelen van het landschap in diverse percelen en het controleren van de waterhuishouding in de omgeving. De perceelsgrachten konden gelinkt worden aan de perceelsgrenzen van historische kaarten uit de 18de en 19de eeuw. Mogelijk gaan deze ook verder terug in de tijd. Het vondstmateriaal kon algemeen gedateerd worden in de volle tot late middeleeuwen. De positie van de vondsten in de greppels en grachten sluit echter niet uit dat het (voor een deel) om intrusief materiaal gaat dat afkomstig is van bemesting op de omliggende akkers of om vindplaatsen op aangrenzende percelen.

De greppels en grachten tonen aan dat het plangebied en de omgeving ervan minstens sinds de tweede helft van de 18d de eeuw en waarschijnlijk al sinds de volle of late middeleeuwen in cultuur werd gebracht.