Naar aanleiding van de aanleg van een ondergrondse hoogspanningsverbinding en een positief archeologisch vooronderzoek, vond binnen 5 geselecteerde zones van het lijntraject een vlakdekkende opgraving plaats. Dit onderzoek bracht sporen aan het licht uit de metaaltijden, Romeinse tijd en middeleeuwen.

De ondergrond bestaat uit rivierafzettingen op dekzanden. In het algemeen de bodemprofielen kleiige A-horizonten, en in enkele gevallen nog een zandige oude akkerlaag, bovenop de geelgrijze C-horizont. Een lengteprofiel in een van de werkputten vertoonde verschillende kleilagen met daaronder een veenlaag en gereduceerd grover zand (Uep). Deze lagen zijn ook waargenomen in delen van werkputten die dicht bij de beek gelegen zijn.

Tijdens de opgraving zijn in totaal 661 sporen geregistreerd. Ze kunnen voornamelijk worden toegewezen aan twee perioden: de metaaltijden en de Middeleeuwen. Daarnaast zijn er nog enkele houtskoolmeilers uit de Romeinse periode aanwezig en zijn er diverse greppels opgetekend uit de Nieuwe
tijd. De conservering van de sporen was goed. Over het algemeen tekenden de sporen zich duidelijk af in het vlak.

Sporen uit de metaaltijden zijn in elke zone waargenomen. Meestal betreft het kuilen maar in 1 zone is ook een waterput aangetroffen. Een aantal paalsporen is te linken aan een bijgebouw en spiekers. Huisplattegronden zijn niet aangetroffen. De datering gebeurde op basis van het aardewerk dat enerzijds in de overgang late bronstijd - vroege ijzertijd te situeren is en anderzijds in de vroege ijzertijd. Een opeenvolging van de bewoning is dus zeker mogelijk. 

In drie zones zijn (vermoedelijk) sporen van Romeinse aanwezigheid aangetroffen. Een greppel, zespostenspieker en een kuil zijn in de Romeinse periode geplaatst op basis van vondsten, stratigrafie of type grondplan. Verder is binnen 3 zones telkens 1 houtskoolmeiler geïdentificeerd waarvan er 1 door middel van 14C gedateerd is tussen 70 en 220 na Chr. Bewoningssporen waren niet aanwezig.

Verreweg de meeste sporen in de onderzoekszones zijn de dateren in de middeleeuwen. Op basis van het aardewerk zijn de sporen te plaatsen in de late Karolingische periode tot ongeveer 1150 tot 1200. Merovingische sporen zijn niet aanwezig. De zones leverden een variatie aan gebouwplattegronden op waaronder meerdere overlappende bootvormige huisplattegronden en diverse types bijgebouwen. Daarnaast zijn vele kuilen en een groot aantal greppels opgetekend. Twee structuren lijken als veekraal geïnterpreteerd te kunnen worden. In sommige zones was een erfopbouw zichtbaar. Opvallend is de grote hoeveelheid bouwkeramisch materiaal dat als dakbedekking en plavuizen beschreven is.

In zones 1 en 3 zijn greppels uit de nieuwe tijd aangetroffen waarvan sommige op historisch kaartmateriaal zijn terug te vinden en dus als perceelsgreppels te interpreteren zijn.

Palynologisch onderzoek en macrorestenonderzoek van de verschillende stalen laten toe een reconstructie te maken van het landschap en de landbouwactiviteiten tijdens de verschillende occupatiefasen. Ook het veen onderaan de beekvulling werd bemonsterd.