Bij het proefsleuvenonderzoek kwamen 2 sporen aan het licht. Het betreft twee postmiddeleeuwse tot recente noordoost zuidwest georiënteerde grachten. Beide sporen hebben een heterogene donkerbruine vulling. Eén van de grachten, of een voorganger hiervan, is zichtbaar op de Ferrariskaart (1777) en de Atlas der Buurtwegen (1840). Ook op de orthofoto van 1971 is de gracht nog goed zichtbaar in het landschap.
Hierna lijkt ze te verdwijnen als effectieve gracht maar blijft ze als perceelgrens bestaan tot in het huidige kadaster. De andere gracht kent een gelijkaardige vulling en oriëntatie en kan vermoedelijk eveneens worden gerelateerd aan de postmiddeleeuwse perceelsindeling of -afwatering. Verder werden verspreid over het terrein enkele verstoorde zones ingemeten.