Naar aanleiding van een geplande bedrijfsuitbreiding en een positief vooronderzoek, vond binnen het plangebied een vlakdekkende opgraving plaats. Deze bracht sporen en vondsten uit de late ijzertijd, de vroeg-Romeinse periode en de late middeleeuwen aan het licht.

Het archeologisch vlak bevindt zich in het zuiden op ca. +5,6 m TAW om richting het centrale deel te dalen naar ca. +5,1 m TAW. In het noorden bedraagt dit nog gemiddeld +5,05 m TAW. Van noordwest naar zuidoost stijgt de hoogte van het archeologisch vlak van zo’n +5,2 m TAW naar +5,6 m TAW. Ook in het zuiden van het projectgebied is deze stijging merkbaar, echter zit er een groter verschil op met als laagste punt ca. +4,6 m TAW.

De bodemopbouw varieerde verspreid over de opgravingszone. Op verschillende plaatsen werd er een A-C-bodem aangetroffen, waarbij de moederbodem was afgetopt. Centraal in het projectgebied was op regelmatige basis een A-B-C-structuur waar te nemen met bovenaan een ophogingspakket. In de noordelijke hoek, waar de late ijzertijd sporen werden aangetroffen, was er sprake van een bewaarde bodem met A-E-Bs-C-structuur. Recente ophogingen waren over bijna heel het plangebied aanwezig.

Er werd een archeologische site aangetroffen. Enerzijds gaat het om bewoningssporen uit de late ijzertijd in het noorden van de advieszone. Deze zijn te vinden rond een moerassige depressie die zeker aanwezig geweest moet zijn tot in de vroeg-Romeinse periode aangezien er ook vroeg-Romeins aardewerk aan het licht kwam. Er werden eveneens bewoningssporen aangetroffen uit de vroege middeleeuwen, meer in het zuidoosten van de
opgravingszone. Er werd ook een groot gracht- en weggreppelsysteem opgegraven uit de nieuwe – nieuwste tijd met bijhorende palissade.

Voor de late ijzertijd werd er o.a. een vierpostenspieker en een boogvormige structuur opgegraven. De vierpostenspieker kon gedateerd worden in de periode 370 - 270 v.Chr.. Ook voor de vroege middeleeuwen kwam er een vierpostenspieker (gedateerd tussen 680 en 880 n.Chr.) aan het licht, samen met nog enkele paalsporen in een lineair patroon, echter waren deze laatste gedeeltelijk verstoord waardoor er geen duidelijke structuur herkend kon
worden. Wellicht gaat het in beide gevallen eerder om sporen die zich bevinden op de rand van een erf. Het gracht -en weggreppelsysteem met palissade uit de nieuwe – nieuwste tijd bleek overeen te komen met de weggreppels bij de wegen weergegeven op historische kaarten zoals de kaart van Ferraris, de Atlas der buurtwegen en de kaart van Popp.

Het vondstmateriaal dat werd aangetroffen is te verdelen in de categorieën aardewerk, bouwmateriaal, glas en metaal. Onder het aardewerk bevond zich enerzijds handgevormd aardewerk uit de late ijzertijd en vroeg-Romeinse periode en anderzijds majolica, industrieel wit, pijpaarde, roodgeglazuurd aardewerk en glas uit de nieuwe – nieuwste tijd. Voor de late middeleeuwen werden er slechts enkele scherven vrij broos grijs aardewerk gerecupereerd. Er werd ook één munt gerecupereerd die te dateren valt tussen 1608 en 1619.