Tijdens het archeologisch onderzoek, volgend op een proefsleuvenonderzoek, werden in het zuiden van de opgraving zijn verschillende paalsporen, een greppel, een mogelijke akkerlaag, en enkele gerelateerde vondsten aangetroffen. De sporen dateren mogelijk uit de Romeinse periode, mogelijk uit de vroege middeleeuwen, gezien beide vondsten zijn aangetroffen, en in de meerderheid van de sporen geen vondsten zijn gedaan. Het is echter wel duidelijk dat naar het zuiden en mogelijk naar het westen toe occupatie mag verwacht worden uit deze periodes. De aard van de huidige occupatie is te beperkt om verder uit te spreken over de soort occupatie, maar het gaat vermoedelijk om de rand van bewoning, gezien de hoeveelheid aardewerk die is aangetroffen. Deze worden veelal niet op grotere afstand aangetroffen.

Centraal op de opgraving is een enorme gracht aangetroffen. Op basis van het vondstmateriaal, en bevestigd door een koolstofdatering zou deze in de 15de eeuw gedateerd kunnen worden. Gezien de grootte van de gracht zijn verschillende interpretaties mogelijk, maar geen lijkt definitief door te weinig sluitende argumenten. Opvallend is wel dat deze op geen van de historische kaarten staat aangeduid, ondanks zijn omvang. Mogelijk wijst dit op het vrij snel dempen van de gracht waarbij hij zijn watervoerende functie verloor en enkel als een microdepressie zichtbaar bleef.
Het botanische en palynologisch onderzoek wijst in ieder geval op betreden, voedselrijke en veel verstoorde oevers. Het voorkomen van stikstofminnende planten en het voorkomen van messtschimmels wijst op een voedselrijk water. Er is veelvuldig afval gedumpt in de gracht wat ten voordele is van de interpretatie van een site met walgracht.

Uit recente periode zijn een aantal afvalcontexten aangetroffen die te relateren zijn aan Britse geschutsopstellingen. Er zijn nog maar relatief weinig geschutsopstellingen uit de Eerste Wereldoorlog onderzocht. In vergelijking met de tot nu opgegraven geschutstellingen valt op dat het aantal metaalvondsten aangetroffen aan de Jan Ypermanstraat erg hoog is. Vooral het hoge aantal slaghoedbeschermers (N:60) valt hierbij op.

De inschatting van de aard van de occupatie en periodes na het vooronderzoek is ook correct gebleken. Tijdens het vooronderzoek was er nl. sprake van sporen uit een oudere periode, mogelijk Romeinse tijd, een gracht die mogelijk toebehoort aan een site met walgracht en verschillende sporen uit de Eerste Wereldoorlog.

Uit het landschappelijk bodemonderzoek is gebleken dat er een verstoring tot in moederbodem en/of zwakke tot matige ophoging aanwezig was. Hierdoor lijkt de kans om in situ archeologische sporen of artefacten aan te treffen hier in eerste instantie laag. Als deze sporen hier oorspronkelijk aanwezig waren, zijn ze mogelijk verdwenen of uit context gebracht. Het is echter niet zeker of de aangesneden laag effectief een verstoring is of alsnog kan gelinkt worden aan sporen die aanwezig zijn in het bodemarchief.

Tijdens het proefsleuvenonderzoek werd ten eerste een spoor aangetroffen dat op basis van vorm en afmetingen als een Romeinse paalkuil werd geïnterpreteerd. Er werden geen vondsten ingezameld bij het couperen. Op slechts 3 meter ten zuiden van de paalkuil werd echter een klein fragment Romeins aardewerk aangetroffen.

Er werd 1 vermoedelijk middeleeuwse paalkuil aangetroffen. Naast de ene vermoedelijke paalkuil werden segmenten van een zeer brede gracht aangetroffen, vermoedelijk in gebruik vanaf de late middeleeuwen en gedempt in de 18de eeuw. Deze gracht kan eventueel in verband gebracht worden met het beleg van Ieper in 1383, 1684 of 1794, is mogelijk een aftakking van de Uterste Veste of kan zelfs behoren tot een site met walgracht. In de vulling werd gedraaid grijs, roodbakkend aardewerk en steengoed aangetroffen.

Verder werden ook restanten van muren, waterputten en een afvoergoot gevonden die allen wellicht tot de 20ste eeuw kunnen gedateerd worden en vermoedelijk te maken hebben met de bebouwing die voorafgaand aan het vooronderzoek werd gesloopt

Enkele sporen die werden aangetroffen konden in direct verband worden gesteld met de geschiedenis van het plangebied tijdens de Eerste Wereldoorlog. Er werden enerzijds bomkraters aangetroffen, waarvan twee een duidelijk secundair gebruik als afvalputten hadden. Eén ervan bevatte een groot aantal Britse sodaflesjes, terwijl een andere materiaal bevatte dat in verband kan gebracht worden met afval van de geschutsopstellingen, waaronder enkele slaghoedbeschermers. Ten tweede werd een spoor aangetroffen dat op basis van vorm vermoedelijk een uitgraafkuil was om een aarden wal op te werpen rond een geschutsopstelling.