Op basis van de resultaten van het landschappelijk boornderzoek kan geconcludeerd worden dat het bodemarchief ter plaatse deels aangetast is, vermoedelijk door een combinatie van recente menselijke verstoringen en natuurlijke processen (erosie). Deze waarnemingen hebben een directe invloed op de inschatting van het archeologisch potentieel in verband met het paleolithicum en mesolithicum – dit werd namelijk als laag ingeschat.

De sporen zoals aangetroffen tijdens het proefsleuvenonderzoek konden geen duidelijk beeld verschaffen over het gebruik van het plangebied. Er werden slechts twee kuilen aangetroffen, die geen vondsten bevatten, en twee bomkraters, vermoedelijk daterend uit het eindoffensief in 1918.