De, tijdens het landschappelijk bodemonderzoek, constatatie van AC-profielen in quasi alle boringen wezen op een zekere diepe antropogene bewerking van het terrein waarbij tenminste oppervlakkige sporen en vondsten (zoals steentijdvondsten) zijn verdwenen of uit context zijn gebracht. De kans om ruimtelijk intacte in situ vindplaatsen uit de steentijdperiode, die bestaan uit een strooiing van onder meer vuursteen, verbrande hazelnootfragmenten, verbrand bot, enz. … terug te vinden in het plangebied is dus klein.

Tijdens het proefsleuvenonderzoek werden naast verstoringen en natuurlijke sporen hoofdzakelijk greppels en grachten aangetroffen. Daarnaast werd er een drenkpoel en enkele kuilen geregistreerd. De sporen dateren uit de late middeleeuwen, de vroegmoderne en moderne periode. Eén van de twee WO bunkers op het terrein werd verder vrij gelegd in het zuiden van het projectgebied.

De bunkers behoren waarschijnlijk niet tot de Hollandstellung, zoals beweerd in de nota: daarvoor liggen ze te ver af van het tracé van de stelling. Op basis van het gebruik van baksteen, de aanwezigheid van een nooduitgang, het type prefabstenen horen ze thuis in WO II.