Naar aanleiding van de aanvraag van een omgevingsvergunning voor een nieuwbouwproject, vond binnen het plangebied eerst een proefsleuvenonderzoek plaats. Het archeologisch niveau bevond zich op een diepte tussen 53 en 92 cm onder het maaiveld of op een hoogte tussen 14,51 en 15,13 m TAW. De vier geregistreerde bodemprofielen vertoonden een A/C-bodemopbouw.

In totaal werden er tijdens het proefsleuvenonderzoek 64 sporen geregistreerd, waarvan 43 paalsporen, één waterput, twee greppels, vijf natuurlijke sporen en 13 verstoringen. De sporen bevonden zich op een diepte van gemiddeld ca. 70 cm onder het maaiveld en werden verspreid over het terrein aangetroffen. Van de paalsporen is er 1 te situeren in de nieuwe tot nieuwste tijd, dit op basis van de aflijning en vulling. Voor de overige paalkuilen is voorlopig geen datering voorhanden wegens het gebrek aan vondsten. De sporen werden tijdens het vooronderzoek niet gedateerd door het gebrek aan vondsten.

Tijdens de opgraving werden er 427 sporen geregistreerd, waarvan 76 sporen natuurlijk bleken nadat ze gecoupeerd waren. De overige sporen omvatten onder meer twee opeenvolgende boomstamwaterputten. De oudste kon niet gedateerd worden door de slechte staat van het bewaarde hout. De jongere boomstamwaterput kende een kapinterval rond 785 na Chr. met een herstelling van de bodemplaat met een kapdatum in de herfst/winter van 845/846 na Chr. Dit wijst op een lang gebruik van de waterput. Andere noemenswaardige sporen omvatten een poel die over de waterput lag en een enkele kuil die aan de hand van een 14C-datering uit de bronstijd lijkt te dateren. Hiernaast zijn er (recente) verstoringen. De sporen komen verspreid voor over het terrein, maar zijn meer geconcentreerd in het zuidelijke deel van het onderzoeksgebied.

Er werden 14 woonstructuren aangetroffen, waarvan zeven gebouwplattegronden en zeven spiekers. Drie gebouwplattengronden behoorden tot een éénschepig huistype met regelmatige paalzetting dat dateert uit de overgang van de Merovingische tot de Karolingische periode. Verder werden ook twee bootvormige huizen aangetroffen. Tot slot werden nog twee huisplattegronden aangetroffen met een palenrij binnen in de structuur. De gebouwtypologie van de plattegronden, het vondstmateriaal en de natuurwetenschappelijke dateringen wijzen er op dat we de middeleeuwse bewoningssite kunnen verfijnen tot de Karolingische periode en het begin van de volle middeleeuwen.

Van de twee opeenvolgende boomstamwaterputten kon de oudste niet gedateerd worden door de slechte staat van het bewaarde hout. De jongere boomstamwaterput kende een kapinterval rond 785 na Chr. met een herstelling van de bodemplaat met een kapdatum in de herfst/winter van 845/846 na Chr. Dit wijst op een lang gebruik van de waterput. Andere noemenswaardige sporen omvatten een poel die over de waterput lag en een enkele kuil die aan de hand van een 14C-datering uit de bronstijd lijkt te dateren.

In de ingezamelde vondsten is een duidelijk overwicht aan Romeinse dakpanfragmenten op te merken. Verder is ook de aanwezigheid van een groot aantal maalsteenfragmenten overduidelijk. Het geeft aan dat op de site landbouwproducten verwerkt werden, met name het malen van graan. In dit kader is ook de aanwezigheid van een fragmentje van een metaalslak uit S125 te vermelden. Het gaat echter maar om een klein fragment. Onvoldoende om duidelijk te kunnen spreken van metaalbewerking op de sites.

Er werden 63 vondstnummers geregistreerd, die gedetermineerd en gedateerd werden. In totaal gaat het om 36 fragmenten aardewerken vaatwerk, 50 fragment bouwkeramiek, één pijpensteel, drie fragmenten huttenleem, 36 fragmenten van maalstenen, een onbepaald kalksteenfragment, een metaalslak en twee fragmenten verbrand dierlijk botmateriaal.