De Romeinse sporen bestaan uit houtskoolmeilers. Brandrestengraven en houtskoolmeilers zijn moeilijk van elkaar te onderscheiden en beide zijn spoortypen binnen het plangebied aanwezig. Zowel de brandrestengraven als de houtskoolmeilers dateren in de Romeinse periode, zodat ook de datering geen uitsluitsel kan geven voor de interpretatie van de sporen. Zonder grafgiften kan de interpretatie tot brandrestengraf niet met totale zekerheid worden gesteld, daarom is ervoor gekozen om de sporen alleen als brandrestengraf te interpreteren als er vondstmateriaal in aanwezig is. De
sporen binnen deze vindplaats bevatten geen vondstmateriaal, daarom worden ze als houtskoolmeiler geïnterpreteerd.

Het grootste deel van de sporen in vindplaats 3 is in de volle middeleeuwen te dateren. Het gaat hierbij om enkele structuren van hoofdgebouwen, (water)kuilen, greppels en agrarische sporen.

Er zijn drie (delen van) plattegronden aangetroffen die als hoofdgebouw zijn geïnterpreteerd. Deze plattegronden bestaan uit drieschepige structuren
met een brede middenbeuk, geflankeerd door twee smallere zijbeuken. Deze plattegronden zijn kenmerkend voor plattegronden in de volle middeleeuwen in deze regio en worden drieschepige hallenhuizen genoemd. Rondom een deel van de plattegronden zijn de restanten van een huisgreppel aangetroffen, die waarschijnlijk zijn gegraven voor drainage van de huisplaats. 

Rond de bewoning zijn agrarische sporen aangetroffen. Ten noordoosten is een cluster kuilen met onbekende functie aanwezig. Het grootste deel van de sporen is niet diep en er werd bijna geen vondstmateriaal in aangetroffen waardoor een (secundaire) functie als afvalkuil niet aannemelijk lijkt. Waarschijnlijk hebben de sporen een agrarische functie.

Na de volle middeleeuwen werden de erven verlaten en werd het hele gebied in gebruik genomen als agrarisch gebied waarbij het plangebied enkele malen opnieuw werd verkaveld. De locatie van de aangetroffen greppels uit de nieuwe tijd komt grotendeels overeen met de grenzen van de percelen zoals die op de Popp-kaart uit de 19de eeuw te zien is.